Skrót p.o. o znaczeniu 'pełniący obowiązki' w zasadzie łączymy z następującym po nim rzeczownikiem związkiem zgody, co PWN-owski słownik poprawnej polszczyzny ilustruje przykładem: „Rozmawiał o tym z p.o. dyrektorem szkoły”. W słowniku dopuszcza się też konstrukcje typu „Rozmawiał o tym z p.o. dyrektora szkoły” i kwalifikuje je jako potoczne. Tak rozumiana potoczność nie ma oczywiście nic wspólnego z językiem potocznym (sam skrót p.o. występuje przecież tylko w tekstach oficjalnych), lecz jest kategorią czysto wartościującą. Reasumując: z dwóch podanych przez Panią formuł adresatywnych właściwsza jest druga.