paść na twarz

paść na twarz
24.11.2012
24.11.2012
„Przeszyci lękiem [oni] padli na twarz”. Czy w powyższym wyrażeniu konieczna jest formalna zgoda, a więc: „Padli na twarze”? Stylistycznie bardziej podoba mi się: „padli na twarz”.
W zwrocie padać na twarz 'odczuwać wielkie zmęczenie' rzeczownik nie podlega odmianie, podobnie jak np. w zwrocie zawracać komuś głowę, por. „Nie zawracajcie im głowy” (a nie: „Nie zawracajcie im głów”). W Pana przykładzie chodzi chyba o użycie dosłowne, czyli rzucenie się na ziemię i przywarcie twarzą do ziemi. Niemniej jednak i tu lepiej użyć liczby pojedynczej: każda z osób, o których mowa, miała przecież tylko jedną twarz.
Mirosław Bańko, Uniwersytet Warszawski
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego