W niektórych językach mówi się robić nic (np. po angielsku to do nothing), po polsku mówimy nie robić nic, czyli stosujemy podwójną negację. Nie jest jednak tak jak w logice, gdzie jedna negacja znosi drugą i „nieprawda, że nieprawda, że Karol jest łysy” oznacza, że Karol nie ma włosów. Podwójna negacja w polszczyźnie działa w płaszczyźnie czysto składniowej, a nie semantycznej. Niektóre zaimki, tzw. negatywne (np. nikt, nic, żaden), w normalnych warunkach wymagają, aby towarzyszący im czasownik był zaprzeczony. Stąd „Ja nic nie wiem”, „Ty nikogo nie widziałeś”, a w ogóle „Żadnego problemu nie było”.