Dziękujemy komuś, ale podziękowania możemy napisać dla kogoś – tak samo jak możemy dla kogoś zrobić wiele innych rzeczy. Także bez czasownika konstrukcja przyimkowa jest poprawna: „Żegnam Was. Podziękowania dla wujka i cioci” – lub podobnie.
Celownik przy podziękowaniach może się pojawić jako człon zależny od czasownika, np. „Przekaż (wyślij, złóż) podziękowania wujkowi”. Gdy czasownik nie rządzi celownikiem, konstrukacja taka byłaby nieodpowiednia, „Mam tu podziękowanie wujkowi” (poprawnie: „Mam tu podziękowanie dla wujka”). W zdaniu cytowanym przez Panią z podręcznika można jednak użyć celownika, gdyż pozwala na to czasownik napisać, łączący się z celownikiem: napisać coś komuś.
Konkludując, obie rozważane przez Panią konstrukcje są poprawne, ale ta zawarta w podręczniku jest częstsza i brzmi naturalniej.