Chciałbym na Pani pytanie odpowiedzieć konkretnie i prosto, bo cóż może być prostszego – wydawałoby się – niż pozostawienie dywizu albo zastąpienie go spacją. Tymczasem przykład nie jest prosty i mógłby świadczyć przeciwko obecnym zasadom pisowni tego rodzaju konstrukcji. Zgodnie bowiem z zasadami pisownia z dywizem wskazuje na kogoś, kto jest jednocześnie pracownikiem i ojcem, a pisownia rozdzielna – na szczególnego rodzaju pracownika, mianowicie będącego ojcem. Jeśli ktoś z czytelników, mniej zaznajomiony z niuansami polskiej ortografii, nie widzi różnicy między jednym a drugim, to nic dziwnego: przywołane zasady każą nam bowiem stwarzać sztuczne różnice tam, gdzie ich nie ma.
W tej sytuacji można, moim zdaniem, pisać pracownik(-)ojciec zarówno z łącznikiem, jak i rozdzielnie, byle zawsze tak samo w jednym tekście. Jeszcze lepiej jednak byłoby w ogóle nie używać takiej, budzącej wątpliwości, konstrukcji. Jest wiele sposobów, aby poradzić sobie bez niej, np. „Kiedy pracownik, który został ojcem, może skorzystać z urlopu tacierzyńskiego?”.