Gdyby zasady interpunkcji zależały od tego, co się piszącemu wydaje za krótkie, to dopuszczałyby daleko idącą swobodę. Ja bym się z tego cieszył, Pani – jak zgaduję – też. Większość użytkowników polszczyzny oczekuje jednak od normalizatorów naszego języka jednoznaczności i prostoty, nie pozostawiającej miejsca na samodzielną ocenę, ba, nawet na myślenie. Wcześniejszą regułę, która kazała oddzielać przecinkiem rozwinięty imiesłów przysłówkowy, zastąpiono więc nowszą, która nakaz ten rozszerzyła na wszelkie imiesłowy nieodmienne. Teraz nie tylko w Pani zdaniu o ananasach przecinek jest potrzebny, ale także w zdaniu: „Szli, śpiewając, i stali, grając” przecinków trzeba co niemiara.