Przecinki są jak ludzie: jedne lubią towarzystwo i chodzą parami, a inne wolą samotność. Towarzyskie są zwłaszcza te, które okalają zdanie podrzędne lub imiesłowowy równoważnik zdania (jak w Pani przykładzie): jeśli któryś z nich nie zbiegnie się z innym znakiem interpunkcyjnym, musi wystąpić w zdaniu. Tak więc „Zofia Czeska, mając 22 lata, straciła męża” albo „Zofia Czeska, mając 22 lata… straciła męża”. To drugie zdanie mógłby napisać ktoś, kto by chciał wyrazić zdziwienie, że w tak młodym wieku można zostać wdową.
Samotne (a może samotnicze) przecinki trafiają się przede wszystkim w konstrukcjach współrzędnych bezspójnikowych. W nich sam przecinek przejmuje funkcję spójnika i nie wchodzi z innym przecinkiem w parę, np. „W wypadku straciła męża, syna i wnuka”.