W języku potocznym przedłużanie książek na pewno można zaakceptować: wygoda bierze tu górę nad logiką, a normy poprawnościowe są mniej rygorystyczne. Nie wyobrażam sobie kierownika czy dyrektora biblioteki, który swoim pracownikom wręcza instrukcję: „Zamiast przedłużać książkę proszę…”.
Jeśli jednak ktoś nie chce mówić „Proszę o przedłużenie książki” (bo to śmieszne lub nielogiczne) ani „Proszę o przedłużenie terminu zwrotu książki” (bo za długo), może mówić „Proszę o prolongatę”. Tak jest krótko i elegancko, może trochę pretensjonalnie i książkowo, ale cóż – z bibliotek korzystają ludzie oczytani.