Rzeczownik przejemca, jak stwierdziłem za pomocą Google’a, występuje w publikacjach z zakresu prawa finansowego, używa go w swoich orzeczeniach także Sąd Najwyższy. A skoro zwykle nie podaje się jego definicji, wnioskuję, że jest utrwalony w terminologii prawnej.
Neologizm, czyli innowacja językowa, to jakikolwiek nowy element językowy, a wyraz przejemca w znaczeniu prawnym niewątpliwie nim jest. Czy ma szansę znaleźć się w słownikach? Najpewniej tak, skoro jest używany w publikacjach prawnych (z tego powodu nie ma potrzeby zastępować go innym). Ciekawy przykład jego drogi do słowników pokazuje internetowy serwis Proz.
Słowo to przyjęło się w języku prawnym zapewne niezależnie od jego użyć znanych w dawnej polszczyźnie. W Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego znajduje się hasło przejemca z definicją ‘ten, kto kogo (co) przejmuje (szczególnie o psie myśliwskim, który w czasie polowania przejmuje zwierzynę od innego psa)’. Wprawdzie nie znalazłem przykładu użycia tego wyrazu w znaczeniu, które by się odnosiło do człowieka, ale o ogarach przejemcach pisał już Wespazjan Kochowski (1633–1700). Wyraz taki funkcjonuje w języku łowieckim do dziś, ale w nieco innym znaczeniu ‘ogar głoszący podjęcie tropu i zwołujący sforę do wspólnej gonitwy za zwierzyną’.