W słowniku Lindego jest tylko „przyłożyć ręki, pracy, sił do czego”, co można interpretować jako dopełniacz cząstkowy i uzupełniać w myślach o słowo trochę. Konstrukcja przyłożyć rękę jest późniejsza, a powstała prawdopodobnie z chęci nadania sensu mało zrozumiałej już konstrukcji partytywnej (jak rękę podzielić na części?). Współczesne słowniki notują obydwie postaci tego zwrotu: przyłożyć ręki i przyłożyć rękę. Natomiast przyłożyć ręce to innowacja poza normą, niegodna polecenia.