Gdyby kierować się tylko wymową, to przymiotnik mógłby brzmieć [korski] lub [korecki], por. malborski, szczyrecki (ten drugi model jest słabiej reprezentowany). Nie piszemy jednak Kork, dlatego przymiotniki w takim zapisie jak podana wyżej transkrypcja fonetyczna będą trudne do rozpoznania. Wprawdzie zdarzają się przymiotniki na k- od obcych nazw miejscowych z inicjalnym C-, por. Canterbury – kanterberyjski, Cro-Magnon – kromanioński, ale Cork nie jest nazwą tak dobrze znaną. Rozwiązaniem mogłaby być polonizacja połowiczna, czyli corski, corecki. W razie potrzeby można by się nawet powołać na analogiczne przykłady, por. Cumberland – cumberlandzki.
Sam jednak wolałbym pisać np. o katedrze w Corku niż o katedrze korskiej (corskiej), a tym bardziej koreckiej (coreckiej).