Tego rodzaju formy przymiotników są praktycznie nieużywane, dlatego mogą brzmieć trochę sztucznie – co nie znaczy, że nie da się ich poprawnie utworzyć, wychodząc od prostszych analogii. Zgodnie z hasłami słowników cząstka tysiąc- (a także milion- itd.) w przymiotnikowych złożeniach nie ulega modyfikacji: tysiącletni (nie: tysiącoletni), tysiąchektarowy, tysiącpięćsetkilometrowy (nie: tysiącopięciusetkilometrowy, mimo że: pięćsetzłotowy albo pięciusetzłotowy). Istota o tysiącu nóg to dziwoląg tysiącnogi / tysiącnożny, natomiast mająca 10 tysięcy nóg jest istotą dziesięćtysięcynogą / dziesięćtysięcynożną (albo: zbiór jej kończyn jest dziesięciotysięczny – w przypadku liczb kilkucyfrowych forma przydawkowego przymiotnika oznaczającego liczebność jest bowiem taka sama jak liczebnika porządkowego). Stwór ze 120 tysiącami nóg i z 99 tysiącami głów jest stodwadzieściatysięcynogi / stodwadzieściatysięcynożny (ze studwudziestotysięcznym zbiorem odnóży) i dziewięćdziesiątdziewięćtysięcygłowy (o dziewięćdziesięciodziewięciotysięcznym komplecie głów).
Ponieważ jednak forma dwutysiącletni, choć nie całkiem logicznie utworzona, brzmi komunikatywnie i trochę zgrabniej niż dwatysiąceletni (np. dwutysiącletnia tradycja, Dwutysiącletni starzec w roku dwutysięcznym – polskie tłumaczenie tytułu książki Mela Brooksa), więc przez analogię można też zaakceptować formy: dziesięciotysiącnogi / dziesięciotysiącnożny, studwudziestotysiącnogi / studwudziestotysiącnożny, dziewięćdziesięciodziewięciotysiącgłowy.