Spytać mamę (w bierniku) i spytać mamy (w dopełniaczu) to konstrukcje jednakowo dobre, ale druga jest rzadsza.
Gdyby w wymienionych zdaniach nie było przecinka, to rozumielibyśmy, że mama ma na imię Renata. Byłoby to dość dziwne, gdyż zwykle z kontekstu wynika, o czyją mamę chodzi, i odróżnianie takiej osoby od innych mam za pomocą jej imienia jest rzadko potrzebne.
Z drugiej strony zdanie „Spytaj mamę, Renatę” (jak również „Spytaj mamy, Renaty”) sprawia wrażenie urwanego. Dwa człony szeregu połączy się raczej spójnikiem niż przecinkiem, tzn. „Spytaj mamę i Renatę”. Przecinek jest naturalny zaś wtedy, gdy członów jest więcej. Spójnikiem łączymy wówczas tylko dwa ostatnie składniki szeregu („Spytaj mamę, babcię lub Renatę”) albo nie używamy spójnika w ogóle, dając do zrozumienia, że szereg uważamy za długi („Spytaj mamę, tatę, ciocię, wujka, Renatę”), a czasem że moglibyśmy go rozwijać dalej. W tym ostatnim wypadku można użyć wielokropka na końcu: „Spytaj mamę, tatę, ciocię, wujka, Renatę…”.