Do końca XIX, a może nawet początków XX wieku, zapisywano cząstkę -by łącznie ze wszystkimi częściami mowy. Jeszcze w 1932 r. w pracy Pisownia polska. Przepisy – słowniczek (red. K. Nitsch, wyd. 9, Polska Akademia Umiejętności, Kraków 1932, s. 35) znajdujemy zalecenie, by enklityczne -by pisać łącznie z każdym poprzedzającym wyrazem. W tamtych czasach nie dziwiła zatem pisownia łączna omawianej tu partykuły z rzeczownikami (por. np. Janby to zrobił), zaimkami (por. np. mybyśmy to zrobili, jemuby warto dać), przymiotnikami (por. np. niebieskiegoby potrzebował, radby pieniędzy pożyczył) czy przysłówkami (por. np. dziśby się przydało, bardzobym pragnął). Powyższe zasady zmieniły się radykalnie w wyniku tzw. wielkiej reformy ortografii w 1936 r.