-rra
Kwestia: -rra. Logika podpowiadałaby, że odmiana w miejscowniku przez jedno r dopuszczona powinna być wtedy, gdy nie istnieje (czy jest minimalne) ryzyko pomyłki z innym wyrazem, dlatego durrze (bo durze od dur), mirrze (bo mirze od mira, mir), zaś obok camorrze – camorze (camorra = kamorra = kamora) – i wtedy również sierze lub sierrze – tyle moich dywagacji.
Jednak słowniki notują tylko: sierze i w ogóle nie są zbyt konsekwentne w tej materii.
Pozdrawiam.
24.11.2005
24.11.2005
Witam! Kwestia: -rra. Logika podpowiadałaby, że odmiana w miejscowniku przez jedno r dopuszczona powinna być wtedy, gdy nie istnieje (czy jest minimalne) ryzyko pomyłki z innym wyrazem, dlatego durrze (bo durze od dur), mirrze (bo mirze od mira, mir), zaś obok camorrze – camorze (camorra = kamorra = kamora) – i wtedy również sierze lub sierrze – tyle moich dywagacji.
Jednak słowniki notują tylko: sierze i w ogóle nie są zbyt konsekwentne w tej materii.
Pozdrawiam.
W tym wypadku, a także w razie innych wątpliwości ortograficznych, polecam Wielki słownik ortograficzny PWN (2003), który jednoznacznie rozwiązuje ewentualną niejasność pomiędzy regułami [30] a [38] Nowego słownika ortograficznego PWN (1996). W związku z tym głoskę [r] o przedłużonej artykulacji zapisujemy w miejscowniku jako rz.
WSO PWN jest wzorcem dla innych słowników, toteż z czasem należy oczekiwać ujednolicenia zaleceń słownikowych.
WSO PWN jest wzorcem dla innych słowników, toteż z czasem należy oczekiwać ujednolicenia zaleceń słownikowych.
Jan Grzenia, Uniwersytet Śląski
