W wydaniach Mickiewicza trafiają się tzw. samogłoski pochylone – o podwyższonej artykulacji w porównaniu z tzw. samogłoskami jasnymi, w piśmie oznaczane kreseczką na górze. Wydawcy oznaczają je, aby oddać regionalne cechy wymowy Mickiewicza, a także dla zachowania rymu, por.

Telimena mówiła coraz wolniej, ciszéj,
I Tadeusz udawał, że jej nie dosłyszy
W tłumie rozmów: więc szepcząc tak zbliżył się do niéj,
Że uczuł twarzą lubą gorącość jej skroni.