Zanim słowo senior zaczęto odnosić do osób w wieku emerytalnym, słowniki poświadczały prawie pełną symetrię seniora i seniorki (jedynie średniowieczni seniorzy, mający swoich wasalów, nie znajdują odpowiednika w seniorkach). W związku z tym nie widzę przeszkód, aby w nowym znaczeniu żeńskim odpowiednikiem seniora nie mogła być seniorka. Propozycja, aby osobę taką oznaczać słowem seniorini, wydaje mi się dziwaczna, a mówiąc uprzejmiej: mniej uzasadniona. Sufiks żeński -ini jest mało produktywny (por. bogini, członkini, monarchini, od niedawna też marszałkini), nieco częściej spotykamy formacje na -yni (por. dawczyni, gospodyni, mistrzyni, sprzedawczyni, wychowawczyni), ale i one są w sumie niezbyt liczne. Seniorini (czemu nie senioryni?) ma chyba tę zaletę, że zwraca na siebie uwagę. Postawić się w centrum uwagi można na wiele sposobów, można by sięgnąć np. po hiszpańskie señora 'pani'.