Zasadniczo we wszystkich typach publikacji, nawet najbardziej specjalistycznych, należy stosować skróty (i skrótowce) ogólnie przyjęte, np. mc. (= masa ciała). Jeśli jakiś wyraz lub wyrażenie nie ma ogólnie przyjętego skrótu, można tworzyć określone skróty na potrzeby danej publikacji lub serii wydawniczej. Przykładem takiego nieogólnie przyjętego skrótu jest – jak rozumiem – zapis: dp. (= dzienny przyrost), choć poprawnie termin ten powinien mieć inny szyk, tzn. przyrost dzienny, a w konsekwencji skrót powinien mieć zapis: pd. Wszystkie skróty powinny być objaśnione w stosownym wykazie.
Przyjęte w danej publikacji skróty powinny być stosowane konsekwentnie w raz przyjętej formie. Nie ma żadnego uzasadnienia dla stosowania innych form w tekście głównym niż w materiałach go uzupełniających (jak np. wykresy). W szczególności mylące mogą być dla odbiorcy formy wersalikowe, typowe przede wszystkim – choć nie bez wyjątków – dla skrótowców.