sługa Boży

sługa Boży
27.02.2007
27.02.2007
Szanowni Państwo,
moje pytanie wiąże się ze słowem sługasłudzy. Słownik języka polskiego PWN podaje, że występuje ono zarówno w rodzaju żeńskim, jak i w męskim. Jeśli chodzi o użycie go w odniesieniu do duchownych Kościoła (w sensie Słudzy Boży i oczywiście chodzi tu tylko o mężczyzn), czy powinno się stosować tylko formę męskoosobową: słudzy, sługów, a nie np. sług?
Pozdrawiam serdecznie
Maria
Jeden z tytułów papieży brzmi Sługa Sług Bożych, a na pewno nie chodzi w nim tylko o kobiety. Zresztą słowniki informują, że w odniesieniu do kobiet używamy form te sługi, tych sług, w odniesieniu do mężczyzn zaś obocznie: ci słudzy lub te sługi, tych sługów lub tych sług. Że słowo sług może odnosić się do mężczyzn bądź grupy osób o mieszanej płci, widać z następującego cytatu, pochodzącej z Kujawskiej Madonny, regionalnej gazety katolickiej: „Papież jest także rekordzistom [!] wszechczasów [!] pod względem sług bożych wyniesionych do chwały ołtarzy. Wliczając ostatnią beatyfikację kardynała Stepinaca i kanonizację Edyty Stein Jan Paweł II ogłosił błogosławionymi 803 osoby, a kanonizował – 280”. Szkoda, że błędy w tym zdaniu (najważniejsze oznaczyliśmy wykrzyknikami) niepotrzebnie podważają jego moc dowodową.
Dodajmy, że dwurodzajowe rzeczowniki typu sługa rzadko przybierają typowo męską końcówkę -ów. W Korpusie Języka Polskiego PWN słowo sługów nie występuje ani razu, sług dla porównania ma 149 wystąpień – w odniesieniu do kobiet, mężczyzn bądź jednych i drugich.
Mirosław Bańko, PWN
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego