sprawozdawcy sportowi

sprawozdawcy sportowi
5.05.2006
5.05.2006
Chciałbym się dowiedzieć, jakie normy poprawnościowe łamią sprawozdawcy w niżej przedstawionych przykładach:
— „Jak państwo widzicie, nic nie widać już w tej mgle”.
— „Szwedzi są o tyle niebezpieczni, że nie są groźni”.
— „Piłka ugrzęzła w ciałach warszawskich zawodników”.
—„Hiszpan sięgnął po piłkę, która była po przeciwnej stronie boiska”.
— „Norwegowie w czerwonych koszulkach i białych spodenkach, Polacy zaś w strojach odwrotnie pokolorowanych”.
— „Oto ten moment, przed momentem na państwa ekranach”.
Dziękujemy za ładną kolekcję przykładów. Błędy w nich są różne, niektóre wynikają z pogwałcenia zasad logiki, inne z mimowolnego udosłownienia wyrazów użytych przenośnie. Nie chcemy odbierać Panu możliwości ich osobistej oceny, zwłaszcza że pytanie wygląda na zadanie szkolne lub studenckie, a prac domowych z założenia nie odrabiamy.
Jedno warto dodać: język sprawozdawców sportowych jest często krytykowany z powodu błędów, ale krytycy zachowują się często tak, jakby zapominali, że sprawozdanie sportowe to wypowiedź spontaniczna, emocjonalna, w sumie trudna. Błędy sprawozdawców warto poprawiać i pokazywać zainteresowanym, ale w ocenie ich języka warto zachować umiar i należyte proporcje.
Mirosław Bańko, PWN
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego