Świszczypała to nazwa osoby lekkomyślnej, nieodpowiedzialnej; inaczej: lekkoduch, postrzeleniec, pędziwiatr, a w staropolszczyźnie także: wietrznik i letki człeczek. Jest to nazwa o dużym ładunku ekspresywnym, od dawna znana w literaturze, używana zwłaszcza w utworach epoki Oświecenia, często w polszczyźnie potocznej. Składa się z następujących elementów: czasownika dźwiękonaśladowczego świszczeć ‘świstać; wydawać świst, np. o wietrze, kulach’, oraz rzeczownika pała ‘ekspresywna nazwa głowy’, które są połączone cząstką -y- (podobnie jak np. męcz-y-dusza, licz-y-krupa).
Świszczypała zatem to człowiek, któremu różne myśli, pomysły świszczą, tzn. szybko – jak wiatr bądź kule – przelatują po głowie.