Normy językowe nie są formułowane na takim poziomie szczegółowości. Stwierdzają ogólnie, że wyliczenie, zwłaszcza obejmujące więcej niż dwa elementy, możemy poprzedzić dwukropkiem, a jego elementy rozdzielić przecinkami. W zdaniu: „Dziecku nadano imiona: Henryk, Wojciech, Teodor, Jan” nie ma więc błędu. Gdyby dziecko podpisywało się takim szeregiem imion (co mało prawdopodobne), to nie stawiałoby między nimi przecinków, podobnie jak nie dzieli się przecinkiem imion podwójnych, np. Władysław Stanisław Reymont.