tato

tato
12.05.2012
12.05.2012
Tato – po raz bodaj trzeci. Podoba mi się to słowo, wolę je [!] używać niż tata. Mickiewiczowskie tęsknić do tata ujmuje mnie już szczególnie, tylko – jak to odmienić w każdym przypadku językiem z epoki? Zgaduję więcej niż jestem pewien: lp M: tato, D: tata, C: tacie, B: tata, N: tatem, Ms: tacie, W: tato; lm M: tatowie, D: tatów, C: tatom, B: tatów, N: tatami, Ms: tatach, W: tatowie.
Pozdrawiam wszystkich członków Poradni
Marcin – stały czytelnik
Dobrze Pan odmienił słowo tato, dla konsekwencji należałoby jednak w celowniku użyć formy tatowi (jak JankoJankowi). W słownikach formy odmiany tego słowa przemieszano z formami odmiany wariantywnego rzeczownika tata. Forma tatowi jest tam oznaczana jako regionalizm wschodni, jako nienacechowaną podaje się formę tacie, ale ona pochodzi od wariantu tata.
Cieszę się, że podoba się Panu słowo tato, ale zamiast wolę je używać należy jednak pisać wolę go używać. Wszak używać wymaga dopełniacza.
Mirosław Bańko, Uniwersytet Warszawski
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego