trąd po dawnemu

trąd po dawnemu
10.05.2007
10.05.2007
Dzień dobry.
W zdaniu „Żyd od trędu, a sługa setnika poganina od powietrza jest uzdrowiony” zainteresowała mnie forma trędu. Ciekawi mnie, czy tak ta forma kiedyś wyglądała, czy to błąd i powinno być trądu.
Forma trędu jest poświadczona w dawnych tekstach. Oboczność samogłoskowa ą: ę, tzn. trąd – trędu, trędy… (por. np. „Na twarzy jego wystąpiły trędy”, Jan Zacharyasiewicz, Na kresach, Lipsk 1867) występuje w wielu innych jeszcze wyrazach, np. błąd – błędu, błędy…; urząd – urzędu, urzędy…, ale nie ma jej już w: sąd – sądu, sądy…, prąd – prądu
Krystyna Długosz-Kurczabowa, Uniwersytet Warszawski
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego