Trefić włosy – jak wynika np. ze słownika pod red. W. Doroszewskiego – to nie tylko układać je w loki, ale także czesać je w określony sposób, raczej wykwintny niż prosty. U Karpińskiego słowo warkocz może występować po prostu w znaczeniu 'włosy', taka figura poetycka – określana po łacinie słowami pars pro toto 'część za całość' – nie była rzadkością w poezji. Z wiersza wynika, że tytułowa Laura rezygnuje z trefienia włosów, aby nie spóźnić się na spotkanie z ukochanym, ale z „włosem splątanym”, nietrefionym, niedbałym lepiej wpisuje się w model poezji sentymentalnej, która lubiła ukazywać postaci z ludu i mówić o prostych uczuciach.