tulać się

tulać się
22.04.2011
22.04.2011
Dzień dobry Państwu!
Mamy pytanie z pogranicza poezji i gramatyki. Chodzi o fragment utworu Stanisława Grochowiaka Wyliczanka, w którym występuje czasownik tula się. Przytaczam strofkę z wiersza:
Nocka tula się po niebie
lis za kretem dróżki grzebie
ma na łapkach szron.
Kto to będzie?
On.

Jakie znaczenie ma ten czasownik? Czy to inna – regionalna odmiana turla się? czy też po prostu tuła się? A może to jakiś neologizm?
Pozdrawiam i serdecznie dziękuję za odpowiedź ekspertów.
Tulać się można kojarzyć z turlać się, z tułać się, z tulić się, z lulać i pewnie jeszcze z innymi wyrazami. Siłą poezji jest m.in. to, że może budzić tak różne skojarzenia. Czasownika tulać się nie znam (podobnie jak Pani), nie znalazłem go także w powojennych słownikach. Od czegóż jest jednak nieoceniony słownik warszawski pod red. Karłowicza, Kryńskiego i Niedźwiedzkiego. Czytamy tu: „tulać (…) kulać, toczyć”. Z przykładów wynika, że można tulać piłkę, kulę, można też tulać się z górki na dół.
Mirosław Bańko, Uniwersytet Warszawski
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego