Witamy w gronie tropicieli pleonazmów! Jak już wielokrotnie pisałem, zwykły język z natury jest pleonastyczny, gdyż prawie każde słowo powtarza coś z sąsiedniego i chyba tylko poezja wyłamuje się z tej tendencji (i za to jest ceniona). W Pani przykładzie uczta nakłada się znaczeniowo na suto i – ze względu na polskie obyczaje – na alkohol, ten zaś ma niezaprzeczalny związek z zakrapianiem, użytym tu, rzecz jasna, eufemistycznie, bo „wódka lała się strumieniami”, jak wszyscy wiemy. Może zamiast tropić pleonazmy lepiej czytać poezję?