Samo słowo wszechstronny jest niezbyt stare: u Lindego go nie ma, pojawia się w słowniku wileńskim (1861), u Doroszewskiego najstarsze cytaty pochodzą z połowy XIX w. Zajrzałem dla porządku do kartoteki Słownika języka polskiego XVII i XVIII wieku – brak poświadczenia. Materiał jest za skąpy, aby wykluczyć, że ktoś kiedyś dawniej użył zwrotu wszechstronne zdrowie, ale zarówno w świetle współczesnego znaczenia przymiotnika, jak i starszego, które zanotował Doroszewski, zwrot taki nie brzmi sensownie.