zaimki w tekstach religijnych
według zasad opublikowanych przez Radę Języka Polskiego zaimki odnoszące się do Boga można pisać małą lub wielką literą. Chciałabym się upewnić, że dotyczy to również zaimków swój, swoja, swoje.
Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam serdecznie!
13.03.2011
13.03.2011
Dzień dobry, według zasad opublikowanych przez Radę Języka Polskiego zaimki odnoszące się do Boga można pisać małą lub wielką literą. Chciałabym się upewnić, że dotyczy to również zaimków swój, swoja, swoje.
Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam serdecznie!
Przykro mi, ale nie słyszałem, aby Rada Języka Polskiego podjęła taką uchwałę. W Zasadach pisowni słownictwa religijnego, polecanych w jej witrynie, też nie znalazłem niczego, co potwierdzałoby Pani informację. Jeśli się mylę lub nie nadążam za zmianami w ortografii, proszę uprzejmie o informację.
W zwrotach dotyczących Boga przyjęło się pisać Ty, Ciebie, Twego, Jego itp. – wielką literą. Taka sama konwencja obowiązuje w zwrotach do adresata listu, a także w innych tekstach, gdy pisze się o osobach, którym się chce oddać szacunek (w szczególności o zmarłych). Nie ma tu jednak zwyczaju, by wielką literą pisać zaimek swój, nawet gdy odnosi się on do adresata, por. „Pomyśl o Twoich dzieciach”, ale „Pomyśl o swoich dzieciach”. O ile pamiętam, na ten temat wypowiadała się w naszej poradni prof. Małgorzata Marcjanik.
Także w tekstach religijnych zaimek swój nie jest pisany wielką literą, por. „Przyjdź królestwo Twoje”, ale „Nie zważaj na grzechy nasze, lecz na wiarę swojego Kościoła”.
W zwrotach dotyczących Boga przyjęło się pisać Ty, Ciebie, Twego, Jego itp. – wielką literą. Taka sama konwencja obowiązuje w zwrotach do adresata listu, a także w innych tekstach, gdy pisze się o osobach, którym się chce oddać szacunek (w szczególności o zmarłych). Nie ma tu jednak zwyczaju, by wielką literą pisać zaimek swój, nawet gdy odnosi się on do adresata, por. „Pomyśl o Twoich dzieciach”, ale „Pomyśl o swoich dzieciach”. O ile pamiętam, na ten temat wypowiadała się w naszej poradni prof. Małgorzata Marcjanik.
Także w tekstach religijnych zaimek swój nie jest pisany wielką literą, por. „Przyjdź królestwo Twoje”, ale „Nie zważaj na grzechy nasze, lecz na wiarę swojego Kościoła”.
Mirosław Bańko, Uniwersytet Warszawski
-
13.03.2011Kilkoro czytelników naszej poradni zwróciło mi uwagę na fragment uchwały Rady Języka Polskiego z 7 maja 2004:
Zaimki odnoszące się do Boga również można zapisywać wielką lub małą literą, np. On/on, Jego/ jego, Twój/twój. Zaimki zwrotne się/siebie piszemy małą literą.
Tylko jeden z korespondentów zauważył jednak, że w później wydanych Zasadach pisowni słownictwa religijnego powyższy tekst został zmieniony:
Wielką literą piszemy: (…) Zaimki odnoszące się do Boga: jeżeli zaimków tych używamy w wypowiedziach skierowanych do Boga, to zapisujemy je wielką literą, np. Bądź wola Twoja; jeżeli natomiast używamy ich w wypowiedziach o Bogu, można zapisywać je wariantywnie – wielka lub małą literą, np. On/on, Jego/jego, np. powitajmy maleńkiego i Maryję, matkę Jego lub …i Maryję, matkę jego. Zaimki zwrotne się/siebie w tejże funkcji piszemy małą literą, np. Pan Bóg objawił ludziom siebie i tajemnicę swojej woli.
Korespondentom dziękuję za listy, ale swojego zdania nie zmieniam. Pisałem przecież: „W zwrotach dotyczących Boga przyjęło się…\'\', a więc odniosłem się do zwyczaju językowego. Orzeczenie RJP nic w tym zwyczaju nie zmienia, daje jedynie więcej swobody piszącym.Mirosław Bańko, Uniwersytet Warszawski
