Wiele zależy od rodzaju tekstu. W korespondencji internetowej (czatach, mailach, dyskusjach) może pojawić się problem z uzyskaniem odpowiednich znaków. A skoro są to teksty służące do doraźnego porozumienia się i nie spodziewamy się, że będą one wzorcami językowymi, trudno brak odpowiednich znaków diakrytycznych uznać za błąd.
Co innego jednak w publikacjach drukowanych i elektronicznych. Tam koniecznie należy zachować znaki diakrytyczne, nie tylko czeskie, ale też np. francuskie, niemieckie i inne.
Podane nazwy osobowe odmieniamy podobnie jak polskie, przy czym w formach odmiany pojawią się polskie końcówki, a tym samym pominięte zostaną diakryty, np. Jiříego Novotnego, o Zdenku Jičínskym, Jiřinie Marcinovej, Kateřinie Černej.