zbieg znaków interpunkcyjnych
Uprzejmie proszę o wyjaśnienie zasady interpunkcyjnej, która obowiązuje przy zbiegu znaków interpunkcyjnych na końcu zdania. Wykrzyknik lub pytajnik i cudzysłów zamykający wypowiedzenie. W latach 80. w książeczce Przyłubskich były przykłady bez kropki. W Słowniku interpunkcji Podrackiego jest kropka na końcu. W „Nowym słowniku poprawnej polszczyzny PWN” jest przykład bez kropki. Jak powinno być? Przykładowe zdanie: On powiedział: „Nie lubie twojego kota!” (i tu kropka czy nie?).
Pozdrawiam serdecznie
Dorota Reczyńska
9.04.2002
9.04.2002
Szanowni Państwo, Uprzejmie proszę o wyjaśnienie zasady interpunkcyjnej, która obowiązuje przy zbiegu znaków interpunkcyjnych na końcu zdania. Wykrzyknik lub pytajnik i cudzysłów zamykający wypowiedzenie. W latach 80. w książeczce Przyłubskich były przykłady bez kropki. W Słowniku interpunkcji Podrackiego jest kropka na końcu. W „Nowym słowniku poprawnej polszczyzny PWN” jest przykład bez kropki. Jak powinno być? Przykładowe zdanie: On powiedział: „Nie lubie twojego kota!” (i tu kropka czy nie?).
Pozdrawiam serdecznie
Dorota Reczyńska
W słownikach Jerzego Podrackiego (jest ich kilka) zaleca się interpunkcję:
Jeśli jednak tekst w cudzysłowie nie jest pełnym wypowiedzeniem, nie zamykamy go kropką ani znakiem równoważnym i wówczas kropka lub równioważny jej znak stoi dopiero po cudzysłowie:
On powiedział: „Nie lubie twojego kota!”.
Jeśli jednak tekst w cudzysłowie nie jest pełnym wypowiedzeniem, nie zamykamy go kropką ani znakiem równoważnym i wówczas kropka lub równioważny jej znak stoi dopiero po cudzysłowie:
Nie lubie twojego „kota”.
Mirosław Bańko
