Cappuccino po włosku znaczy ‛kapucyn’, gdyż kolor tej kawy przypomina barwę kapucyńskich habitów. Choć kojarzone z

Włochami, cappuccino może pochodzić z Wiednia, gdzie tradycyjnie przyrządzano kawę z dodatkiem bitej śmietany, o nazwie Kapuziner ‛kapucyn’. Zwolennicy habsburskiego pochodzenia kawy cappuccino przypuszczają, że do jej upowszechnienia we Włoszech przyczynili się austriaccy żołnierze stacjonujący na Półwyspie Apenińskim.

 

Półkownik to żartobliwe określenie filmu zatrzymanego przez cenzurę i nie dopuszczonego

do dystrybucji, a więc odłożonego na półkę: „O ile zaś w II Rzeczypospolitej film (w początkach niemy) chętnie sięgał po tematykę powstańczą, to w Polsce Ludowej stała się ona tabu. W Młodości Chopina nie pokazano, od czyich kul giną młodzi uczestnicy listopadowej insurekcji, z filmu o Jarosławie Dąbrowskim wynikałoby, iż powstanie roku 1863 przygotowali rosyjscy oficerowie przy wsparciu niektórych Polaków. Kiedy zaś już w okresie stanu wojennego zostanie nakręcony Szwadron, to na dobrych parę lat podzieli on losy innych «półkowników»” (J. Tazbir, Silva rerum historicarum). Pułkownik zaś to oficer w wojsku, historycznie (a często i współcześnie) dowódca pułku. Dawniej zarówno pułk, jako i pułkownik pisano przez ó, gdyż wyrazy te zostały zapożyczone z języka staroruskiego, w którym miały samogłoskę o, w polszczyźnie wymienioną na ó, a w końcu na u.

 

Czyli: życie łatwe, wygodne, przyjemne, bez kłopotów. Życie porównujemy do

drogi, którą idziemy przez świat. Droga usłana kwiatami jest miła i piękna. Nie muszą to wprawdzie być właśnie róże, skądinąd pełne kolców, ale w przenośni kolców się nie uwzględnia. Oczywiście nie sami sobie usłaliśmy tę drogę. Zwykle kwiaty sypią nam pod nogi ci, co pragną naszego zadowolenia. A my łaskawie stąpamy po różach. Ale najczęściej to niestety nie o nas mowa.