Zgodnie z wielowiekową tradycją zwykliśmy spolszczać imiona zagranicznych monarchów. Mówimy więc, że w Anglii panuje obecnie królowa Elżbieta II (nie: Elisabeth II). Ma ona syna, księcia Karola (nie: Charlesa), niegdyś żonatego z księżną Dianą (wym. Dianą, nie: Dajaną). Pytam się więc, dlaczego Kate Middleton, po ślubie z księciem Williamem, nie stała się księżną Katarzyną, lecz została ochrzczona przez polskie media księżną Kate? Czyż nie jest to błędna forma?

Szanowna Redakcjo,
czy w nazwie jedwab z Mawangdui powinno być duże „j”? Czy można tu dostrzec analogię do kamienia z Rosetty?

Dziękuję i pozdrawiam
Wierna czytelniczka

Szanowni Państwo,
w jaki sposób odmienić godność tego pisarza: Jerome Klapka Jerome? Czy Klapka to nazwa herbu, przezwisko czy drugie imię?
Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam.

Szanowni Państwo,

czy zapis "katolicko-prawosławny" (z dywizem) będzie różnił się znaczeniowo od zapisu "katolicko–prawosławny" (z półpauzą)?

Będę wdzięczny za odpowiedź.

Z poważaniem

Czytelnik Poradni

Dzień dobry, mamy w szkole uczennicę z Anglii, której imię brzmi: Mya (czyt. Maja). Mam pytanie o odmianę tego imienia.

Myślnik, pauza, półpauza, minus (znak odejmowania). Który jest który, oraz który gdzie, jak i dlaczego.

Jak powiemy: „Premier Anglii mieszka na Downing Street pod numerem dziesięć” czy „…pod numerem dziesiątym”?

Szanowni Państwo,

nieraz spotykam się ze zdaniami zbudowanymi wg schematu „O ile..., to...”, np. „O ile w Anglii szala przechyliła się na korzyść wszechwładzy parlamentu, to w Europie kontynentalnej było odwrotnie”.

Mi ta forma zgrzyta: przy takiej budowie zdania niemal bezwiednie czekam w drugiej części na „o tyle”, a „to” mnie nieprzyjemnie zaskakuje. Czy jest to moje subiektywne nieuzasadnione odczucie i forma ta jest poprawna?

Z góry dziękuję za odpowiedź.

Zetknąłem się kiedyś z opinią, że pauzy ( — ) używa się jako kresek dialogowych, a półpauzy (–) do pozostałych fragmentów, gdzie niezbędny jest myślnik. Stosuję tę zasadę konsekwentnie, gdyż w mojej opinii dialogi zyskują na czytelności (wypowiedzi bohatera nie mieszają się z wtrącenia narratora), ale nie wiem, na ile jest to przyjęta zasada w język polskim. W powieściach bardzo rzadko widzę ten zabieg. Poniżej daję przykład (wymyślony naprędce, aby zobrazować zasadę).

Judyta chwilę się zastanowiła.
— Czy naprawdę uważasz, że ktokolwiek zauważa różnicę między półpauzą a pełną pauzą w tekście? — zapytała Adama. — Moim zdaniem dajesz tylko dodatkową robotę DTP, a czytelnik po kontekście odróżni wypowiedzi narratora od wypowiedzi bohatera – jak my teraz”.

Szanowni Państwo, czy można mówić w tym samym tekście historycznym o oddziałach brytyjskich i angielskich, czy też tylko o brytyjskich? Zapraszać na forum dyskusyjne czy do forum dyskusyjnego? Dziękuję.