Dzień dobry! Mam następujące pytania:
1. Dlaczego odmiennie pisze się Nagroda Nobla i nagroda Pulitzera (wg słownika ortograficznego)? Nazwy obu nagród pochodzą od nazwisk fundatorów, skąd więc ta różnica?
2. Jak zapisać skrót św. w nazwie geograficznej Wyspa Świętej Heleny – wielką czy małą literą?
Bardzo proszę o odpowiedź.
Łączę wyrazy szacunku
Magdalena Drukort

Szanowni Państwo,
czy w wypadku pisowni nazw wulkanów obowiązuje ta sama zasada, co przy pisowni nazw gór? Czy napiszemy Wulkan Świętej Heleny (Wulkan św. Heleny), czy raczej wulkan świętej Heleny (wulkan św. Heleny); Wulkan Karymski czy wulkan Karymski?

Szanowni Państwo,
czy wiadomo, dlaczego Sienkiewicz zdrabniał Helenę Kurcewiczównę jako Halszkę, skoro jest to zdrobnienie imienia Elżbieta?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Szanowni Państwo,
kiedy zwracam się do dwóch osób, z których z jedną jestem na ty, a z drugą nie, powstaje pewien problem. Np.:
1. Czy pani i Helena widziałyście, co się stało?
2. Czy widziały panie, co się stało?
3. Czy widziała pani z Heleną, co się stało?
4. Czy widziałyście panie, co się stało?
5. Czy widziała pani i Helena, co się stało?

Czy któraś propozycja jest lepsza od pozostałych? A może jeszcze inaczej?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Szanowni Państwo!
Z uprzejmą prośbą zwraca się Helena Kazancewa – wykładowca języka polskiego z Białorusi.
Mam kłopot z wyjaśnieniem moim studentom tego, jak się tworzy formy trybu rozkazującego. A właśnie co dotyczy czasowników kończących się zbiegiem spółgłosek, ostatnią z których jest spółgłoska wargowa.
W podręcznikach dla obcokrajowców, które są mi dostępne, używa się dwóch reguł:
1. Jeśli temat czasownika kończy się spółgłoską wargową, przy tworzeniu rozkaźnika temat twardnieje: zrób, kip, mów itd.
2. Jeśli temat czasownika kończy się zbiegiem spółgłosek albo nie tworzy sylaby, dodaje się sufiks –ij (-yj): rwij, śpij, drzyj, zamknij, marznij, poślij.
Wytłumaczywszy w ten sposób (byłam pewna, że powiedziałam wszystko), przy układaniu testu sprawdzającego zastosowałam między innymi czasowniki: martwić się, nakarmić, załatwić, wątpić, zrozumieć i poprosiłam o utworzenie form trybu rozkazującego od nich.
Zgłupiałam, kiedy, zacząwszy sprawdzać, zobaczyłam formy, utworzone od tych czasowników za pomocą sufiksu –ij. Studenci zrobili niby wg reguł (przynajmniej tych, które podałam), a mimo to, zrobili źle.
Może gdzieś w gramatykach jest taka reguła (której nie spotykałam, nie znam), że przy tworzeniu trybu rozkazującego sufiksu –ij nie dodaje się do tematów, zakończonych zbiegiem spółgłosek, jeżeli ostatnią spółgłoską tego zbiegu jest spółgłoską wargową? Czy ja mogę podać to studentom jako regułę, czy to jest zbieg okoliczności, i zdarzyło mi się w jednym zadaniu przez przypadek nazbierać tyle wyjątków? Czy istnieją jeszcze podobne przykłady? Może to tylko jakaś tendencja, dopiero obserwacja, którą trzeba by sprawdzić, zanim będzie się opowiadać z pewnością?
I, zresztą jak wyjaśnić sytuację z parą aspektową rozumieć – zrozumieć, gdzie oba czasowniki należą do IV (III) koniugacji (poprzednie „kłopotliwe” słówka należały do II), przy czym forma rozumiej jest utworzona zgodnie z regułami od tematu 3 os. l.mn. (rozumieją), formę zrozumiej uważa się za dopuszczalną (choć miałaby być taka wg reguły), a zrozum jest formą normalną i powszechną? Co jest z czasownikiem weź (I), utworzonym od tematu weźm’, gdzie spółgłoska wargowa w wygłosie ginie? Czy to jest jedyny wyjątek, czy istnieją podobne czasowniki?
Przepraszam Państwa za kłopot i długie tłumaczenie, wiem, że zadaję chyba niełatwe pytanie. Bardzo proszę o pomoc.
Z serdeczną wdzięcznością,
Helena Kazancewa

Szanowni Państwo, mam pytanie dotyczące cytowania. Cytuję poprzez kursywę i problem polega na tym, co zrobić, kiedy w cytowanym tekście pojawia się kursywa. Nie chcę wprowadzać wszystkich cytatów poprzez cudzysłów. Czy kursywę w cytowanym tekście powinnam zastąpić cudzysłowem, a może cudzysłowem ostrokątnym, a może po prostu ją zignorować…?

Bardzo dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam ciepło
Helena

Zdanie w języku polskim rozpoczynamy wielką literą. Czy reguła ta obowiązuje, jeżeli zdanie zaczyna się od np. E-mail, E-kurs etc.?
Pozdrawiam
Helena Kajetanowicz

Szanowni Państwo!
Ogórki kiszone czy kwaszone? Które określenie jest poprawne? Pozornie i na pierwszy rzut oka oba wydają się dobre, ale przecież ogórki się kisi, a nie kwasi czy zakwasza, nieprawdaż?
Anna D.

Szanowni Państwo,
moje pytanie dotyczy formy nagłówka, jakiej należy użyć w nietypowej korespondencji prywatnej. Nadawcą ma być dwudziestoletnia kobieta, a adresatem – trzydziestoparoletni mężczyzna, którego nadawca nie zna osobiście, a jedynie z tekstów zamieszczonych w internecie (adresat jest dziennikarzem obywatelskim). Celem listu jest nawiązanie prywatnego kontaktu z adresatem, aczkolwiek nie chodzi o kontakt o zabarwieniu damsko-męskim.
Z wyrazami szacunku,
Helena E.

Nazwy skwerów i placów ze słowem „imienia”

Czy rzeczą poprawną jest stosowanie w oficjalnym nazewnictwie miejskich skwerów, placów i rond w jednej miejscowości wyrażenia „imienia” (np. skwer im. Oficerskiej Szkoły Artylerii, skwer im. 4 Czerwca 1989, rondo imienia Heleny Grossówny, most im. Józefa Piłsudskiego, ale w tej samej miejscowości również: skwer Anny i Leona Torwirtów, rondo Niepodległości, plac 18 Stycznia 1920). Czy nie obowiązuje tu czasem zasada ujednolicenia nazw? Bo wyrażenie „imienia” pasuje raczej do nazw budynków (szkół, teatrów, przedszkoli). Czy to słowo przy nazwach miejskiej topografii nie jest nadmiarowe i pompatyczne?