Zwracam się z prośbą o odpowiedź na pytanie: jak brzmi w dopełniaczu wyraz soja?

Skąd wzięła się, używana nagminnie przez notariuszy, forma „stawający do aktu”?

Można stawać (do boju, a więc i do aktu zapewne), byliby to więc „stający do aktu”. Można stawić się u notariusza, zatem teoretycznie mógłby być „stawiający się do aktu”. Formy „stawający” nie widzę w słownikach i razi mnie ona przy czytaniu każdego współczesnego aktu notarialnego.

Pozdrawiam serdecznie

Stanisław Winiecki

Szanowni Państwo, mój niepokój wzbudzają słowa typu sześciopak. W języku potocznym funkcjonują one na pewno, ale co zrobić z takim słowem w tekście do druku, zostawić? I czy poprawny byłby też zapis z cyfrą na początku?
Agnieszka Kajak

Jaka jest prawidłowa transkrypcja nazw własnych z cyrylicy na polski? Przykład: w jednym miejscu czytam, że „Radwańska pokonała Szarapową”, zaś w drugim, że „Sharapova prowadzi w rankingu”. Nie zauważyłem zaś, by napisano Medvedev zamiast Miedwiediew. Brzmienie nazw i nazwisk można, moim zdaniem, wiernie oddać, posługując się zapisem odpowiednich głosek w sposób przyjęty w polskiej pisowni. A może stosuje się nadgorliwie jakieś dyrektywy UE? Boję się, że niedługo czytać będziemy Bulkhakova.

Szanowni Państwo,
jak należy odmieniać nazwiska zawierające literę y, którą należy czytać jako [j]? Pytanie to zrodziło się, gdy spostrzegłem w mediach różne wersje deklinacji nazwiska Tuleya (wyrok sędziego Tulei/Tuleyi/Tuleji).

Czy zwrot „z drugiej strony” może być używany w języku oficjalnym (np. w pracy dyplomowej)?

Spotkałam się również ze stwierdzeniem, że wyrażenie to jest zapożyczeniem z angielskiego "on the other hand" – ciekawi mnie, czy tak faktycznie jest.