Dzień dobry. Poprosiłabym o pomoc ze słowem "dymisorie" (lub "dymisoria"). Pojawia się ono w tekstach dotyczących prawa kanonicznego, chyba zawsze w liczbie mnogiej, ale czasem w jednej formie, czasem w drugiej, czasem z dopełniaczem "dymisoriów", a czasem "dymisorii", a brak go w znanych mi słownikach. Jak właściwie brzmi ten wyraz, jak powinno się go odmieniać i czy faktycznie jest plurale tantum, czy jednak ma liczbę pojedynczą?

Dzień dobry,

jak odmienić po polsku angielski rzeczownik "feature": "feature'm", "feature'em" , czy "featurem"?

Zasada głosi, że przy polskiej odmianie angielskiego słowa, dodajemy apostrof, jeśli ostatnia litera jest niema. Co, jeśli przy odmianie ta litera przestaje taką być? Czy wówczas możemy uniknąć apostrofu? Czy, jednak powinniśmy go dodać lub dodać i zdublować literę "e"?

Najprostszym byłoby użycie wyrazu "funkcja", ale chodzi o hipotetyczną sytuację, gdy nie jest to możliwe.

Chciałabym zapytać o to, kiedy należy używać czasownika w formie męskoosobowej, a dokładnie o to, kiedy uznajemy, że grupa jest „mieszana”. Jeśli mamy rzeczowniki, które opisują osoby, to sytuacja jest jasna. „Dziewczynka i chłopiec byli”. Co, jeżeli mamy rzeczownik męskorzeczowy albo męskozwierzęcy? Czy wówczas też należy napisać „byli”? „Dziewczynka i kot”, „Dziewczynki i koty”, „Dziewczynka i kwiat”, „Dziewczynki i kwiaty”. Szczególnie w przypadku rzeczowników nieożywionych dziwnie dla mnie brzmi użycie formy „byli”, ale może moja intuicja mnie myli.

Pozdrawiam

Katarzyna K.