Witam Państwa,
spotkałam się ostatnio z odmianą nazwiska Cukier – Cukiera. Czy to jest prawidłowo? Jeśli nie – jaka powinna być właściwa odmiana nazwiska Cukier?
Z góry dziękuję i pozdrawiam,
Lucyna Lipowska

Brioszki z olejem i cukrem kokosowym — czy z tego sformułowania jednoznacznie wynika, że i olej, i cukier są z kokosa? Czy trzeba powtórzyć (z olejem kokosowym i cukrem kokosowym)?

Z góry dziękuję

D.

Czy wyrażenie dodaj więcej (np. w przepisie: dodaj więcej cukru, jeśli danie jest niesłodkie) jest pleonazmem?

Pozdrawiam świątecznie
Dorota

Szanowny Panie Profesorze!
Jaka forma będzie poprawna:
Przeciwskazaniem do stosowania słodziku jest,…
czy też
Przeciwskazaniem do stosowania słodzika jest,…?
Bardzo uprzejmie proszę o możliwie szybką odpowiedź
z poważaniem Wojciech J. Maj

Słodzę herbatę jedną łyżeczką cukru, połową łyżeczki cukru, ćwiercią łyżeczki cukru. Czy dobrze myślę? Bo chyba nie: „Słodzę herbatę ćwierć łyżeczki cukru”?
A jeśli mam herbatę, łyżeczkę i ilość cukru wynoszącą jedną całą i jeszcze połowę łyżeczki? „Słodzę herbatę półtorą (półtorej) łyżeczki cukru”? A może to już liczba mnoga i półtorymi łyczeczkami ją słodzę?
A gdyby ktoś miał zwyczaj słodzić herbatę widelcem (albo nożem, bo też rodzaj męski) i ilością cukru mieszczącą się na nim półtora raza?

Sznowna Redakcjo,
Chciałabym zapytać się o czasownik dodać. Która forma będzie poprawna: dodawać sól czy soli, cukier czy cukru itp.? Dodam, że chodzi o przepisy kucharskie, w których wcześniej umieszcza się konkretne ilości danych składników. Czy w takiej sytuacji formą poprawną będzie biernik? Czy jeżeli waga składnika nie jest podana, należy uzywać dopełniacza? A może raczej trzeba tu zastosować zasadę konsekwencji, czyli przyjąć jedną z możliwości.
Bardzo proszę o odpowiedź.

Z wyrazami szacunku
Agnieszka Pietrzykowska

Witam,
jakim przypadkiem rządzą czasowniki wrzuć lub dodaj. Byłam pewna, że przynależy im dopełniacz – „Wrzuć piłkę do kosza”, „Dodaj sumę składników do…”, a tu w słowniku języka polskiego (PWN) widzę „Dodaj cukru/soli do zupy”? Dlaczego miejscownik i kiedy go stosować – w zaprzeczeniu jest oczywisty – „Nie dodawaj sumy”, „Nie wrzucaj piłki', ale w twierdzeniu? Od kiedy i dlaczego? Nie znalazłam nic na ten temat w uchwałach Rady Języka Polskiego – więc skąd ta zmiana?
Tatiana Kwaśniewska

Sz. P.,
chciałbym dotrzeć do wytycznych dotyczących obsługi zjawiska, które na swoje potrzeby roboczo nazywam propagacją przeczenia (dopełniacza) w zdaniu. Jak rozpoznawać w zdaniach, która część bezpośrednio wiąże się z przeczeniem i wymusza dopełniacz, a która powinna być z powrotem w mianowniku czy bierniku? Dla przykładu: Są Państwo jedynym źródłem, któremu nie waham się [by] przekazać środki [środków?] na działanie. Przekazanie środków następuje, więc czuję opór przed dopełniaczem.

Dzień dobry, w Poznaniu nalewamy herbatę po poznańsku, czyli po brzegi, żartobliwie mówimy, że to po to, żeby się już cukier nie zmieścił. Ostatnio określiłam to, jako nalane z czubkiem, mając w głowie analogię do czubatej łyżeczki cukru, czyli nagranej do pełna, tak, że już więcej by się przesypywało/wylewało. Oczywiście z logicznego punktu widzenia płyn nie bardzo może mieć czubek, ale czy stosując tutaj sobie analogię do czubatej łyżeczki popełniłam błąd czy jednak mogę tak powiedzieć?

Dzień dobry!
Wczoraj spotkałam się ze znajomymi i jeden z nich powiedział, że ma problem ze znaczeniem i pochodzeniem słowa, którego nigdzie nie może znaleźć. To słowo to klajdra. Znajomy zajmuje się zawodowo gotowaniem i stwierdził, że do tej pory słowo to kojarzyło mu się z „kleksem” np. śmietany. Natomiast po przeszukiwaniu internetu znalazł je tylko w kontekście czegoś, co można określić jako ‘górną warstwę ciasta’. Ja sama nigdzie nie mogłam znaleźć wytłumaczenia tego słowa.

Pozdrawiam.