Szanowni Państwo,

ostatnio przyszło mi sprawdzać w Google Tłumacz pewną sentencję napisaną w języku angielskim. Ku mojemu zdziwieniu jedno ze słów zostało przetłumaczone na „walizować”. Nigdzie nie znalazłam potwierdzenia istnienia tego słowa, stąd moje zapytanie, czy może ktoś z Państwa spotkał się kiedykolwiek z tym wyrazem?

Szanowni Państwo,
moje pytanie dotyczy etymologii i znaczenia słowa, którym od lat zamęcza mnie mój Tato. Słowo pochodzi z tradycyjnej piosenki ludowej. Tekst:

Już słoneczko na zachodzie
Przegląda się w sinej wodzie.
Rybaku wiosła złóż
I na brzeg wracaj już.
Waraha, waraha, hej.

Żegnaj, moja miła łódko,
Rozstajemy się na krótko.
Zarzucę znowu sieć
Nim ranek zacznie dnieć.
Waraha, waraha, hej.

Pytanie dotyczy słowa waraha. Co ono oznacza, skąd pochodzi i jaka może być jego etymologia?

Byłabym niezwykle wdzięczna za wskazówki dotyczące odmiany nazwy ART-DOM, jaką nosi łódzki sklep zajmujący się sprzedażą sprzętu RTV i AGD. Zgodnie z jakim zasadami należy odmieniać tę nazwę? W niedawnej reklamie radiowej można było usłyszeć o zakupach w ART-DOMIE – czy jest to forma poprawna?

„Zjeść, poczytać, pogwajdlić, pokierdasić i pójść spać” (Witkacy, Szewcy). Podejrzewam, że za tą gwarą (?) kryją się znaczenia nie całkiem przyzwoite, ale skoro już młodzież czyta, to niech czyta ze zrozumieniem. Co to znaczy kierdasić i gwajdlić?

Jestem nauczycielem – mam więc do czynienia z bardzo dużą ilością nazwisk i imion. W przypadku, gdy uczeń jest Polakiem (narodowość i obywatelstwo polskie, tu się urodził, rodzice też) – a takich mam 99% – personalia ZAWSZE wymawiam zgodnie z zasadami języka polskiego. Nie wszyscy jednak są zadowoleni, dlatego też proszę o potwierdzenie (wydrukuję – i dam zainteresowanym), ze nazwisko Michel czytamy [michel], a nie [miszel], zaś imię Angelika – [angelika], a nie [andżelika].
Pozdrawiam serdecznie!

Szanowni naukowcy,

od długiego czasu zastanawiam się, czy w wyrazach z literą ę w środku, np. będę, brzęk, kręcone, rębajło, wewnętrzny, należy wymawiać czyste [ę], czy może zmiękczone przez „…e-m…”, „…e-n…”, „…e-ń…”.

W sąsiedztwie jakich głosek należy wymówić: „…e-m…”, „…e-n…”, „…e-ń…”?

Jakiego podziału wymaga poprawna ich wymowa? em” czy jw.?

Jakie słownikowe zasady określają poprawną wymowę, gdy mamy do czynienia z literą ę w środku wyrazu?

Proszę o pomoc.

Czy szyk „zabawka dziecięca wyobrażająca niedźwiadka” (zob. w haśle https://sjp.pwn.pl/sjp/mis;2483813.html) można uznać za nacechowany słownikowo? Wydaje mi się, że dla komunikacji pozasłownikowej bardziej naturalny byłby szyk dziecięca zabawka wyobrażająca niedźwiadka (inna rola przydawki dziecięca, rozdzielenie przydawek, mniejsza odległość między zabawka a wyobrażająca). Hasło miś jest tylko przykładowe, podobną konstrukcją charakteryzuje się sporo haseł.

Szanowni Państwo,
W jednym z artykułów w Wikipedii dotyczącym chemii natrafiłem na następujące zdanie: „Przy rozpisywaniu reakcji redoks na poszczególne akty utleniania i redukcji, tradycyjnie stosuje się znak «=» dla podkreślenia, że akty te są tylko zapisem «buchalteryjnym» i nie symbolizują realnie występujących reakcji elementarnych”.
Zastanawiam się, czy zasadne jest tutaj użycie przymiotnika buchalteryjny i czy można go uznać za synonim przymiotnika umowny.
Z poważaniem
DZ

Dzień dobry, w jakiej formie pisze się datę w umowie? Samymi cyframi czy zapis cyfrowo słowny? Dokładnie chodzi o zdanie na początku umowy: „zawarta w dniu ..................”.

Pozdrawiam

Wg statutu Firma Spółki brzmi: „AQUA” Spółka Akcyjna, Spółka może używać skrótu „AQUA” S.A. oraz wyróżniającego ją znaku graficznego. Czy w tej sytuacji w dokumentach jest dopuszczalna jakakolwiek odmiana nazwy spółki (Aquie, Aquą, Aquy)? W trakcie potocznej rozmowy zdarza się odmienić tą nazwę, ale jak to jest z oficjalnymi dokumentami? Czy dopuszczalne jest stosowanie w piśmie „Aqua”, skoro w statucie jest „AQUA” S.A.?