Powinniśmy pisać rząd RP na uchodźstwie czy Rząd RP na Uchodźstwie? A może Rząd RP na uchodźstwie?

Dzień dobry.
Moje pytanie dotyczy zasadności odmieniania słowa dafnia w dopełniaczu l.mn. jako dafni, czyli bez podwójnego i na końcu (wbrew zasadzie, że rzeczowniki rodzaju żeńskiego zakończone na -ia tworzą D. l. mn. na -ii, o ile mają pochodzenie obce). Tak na przykład odmieniamy podobnie brzmiące terminy biologiczne: huernii, urolagnii, beckmannii itp. Zaś dafnia w istocie pochodzi z n.-łac.
Dziękuję.

Od pewnego czasu zastanawia mnie etymologia słowa Sas (mieszkaniec Saksonii). Ciekawi mnie dlaczego występuje taka forma, a nie np. Sakson.
Skoro jestem już przy Saksonii, dodatkowo chciałbym dowiedzieć się, czy istnieje etymologiczne powiązanie między nazwą tej krainy, a słowem saksofon?

Z wyrazami szacunku

Szanowni Państwo,
niejasną dla mnie kwestią są reguły użycia wielkiej lub małej litery w wyrazie sejm. WSO różnicuje je według rodzaju zastosowania (nazwa własna – litera duża, nazwa pospolita – litera mała). Ale czy w zdaniu „Ówczesny sejm zajmował się tymi problemami” (przykład z WSO) nie mamy do czynienia z nazwą własną – konkretną izbą konkretnego parlamentu?
Świątecznie pozdrawiam,
Piotr Sanetra

Dzień dobry,

chciałabym zapytać, czy powinno się zapisać Słowiańszczyzna Zachodnia / Północno-Zachodnia / Połabska itd., czy raczej Słowiańszczyzna zachodnia / północno-zachodnia / połabska. Chodzi o Słowiańszczyznę zapisywaną wielką literą (ziemie i narody słowiańskie). Bardzo dziękuję za wszelką pomoc.

Z poważaniem

Patrycja Maj-Palicka

Dzień dobry,

pracuję jako korektor i zastanawiam się nad zdaniem: „Dołącz do Sieci Talentów, aby być na bieżąco z najnowszymi wiadomościami i ofertami pracy”.

Czy można czymś uzasadnić podaną pisownię? (Sieć Talentów a nie np. Sieć talentów lub nawet sieć talentów)

Sieć talentów nie jest typem oprogramowania, ale jest nazwą inicjatywy/programu w ramach jakiejś firmy. Sam stosowałbym pisownię „Sieć talentów”, ale nie mogę znaleźć oparcia w słowniku.

Dziękuję za pomoc!

Szanowni Państwo,
spotkałem się z opinią, według której przymiotniki składające się z czterech i więcej sylab powinno się stopniować opisowo. Czy należy to traktować jako żelazną zasadę, czy też tylko zalecenie? W związku z tym – które formy są lepsze/bardziej poprawne: najsympatyczniejszy czy najbardziej sympatyczny, najdynamiczniejszy czy najbardziej dynamiczny?

Niektórzy odradzają pisownię allo- i skłaniają się ku uproszczonej postaci (alofon, alopatia). Także WSO daje przewagę wyrazom na alo-. Czy kierując się wspomnianą tendencją, można uznać formę sylabus za lepszą od tej z podwojonym l?

Rozumiem, że termin Afroamerykanin, w tej właśnie pisowni, został już uznany za obowiązujący. Jak jednak postąpić w przypadku, gdy przynależność narodowościowo-kulturowa jest bardziej złożona, np. w odniesieniu do dziecka, którego ojciec jest Afroamerykaninem, matka zaś Japonką? Jeżeli możliwe jest oddanie tej sytuacji jednym słowem, to jak ono powinno wyglądać? Czy może raczej należy spróbować oddać tę sytuację w sposób opisowy?
Z poważaniem,
Grzegorz Gortat

Michał Bajor śpiewa w jednym ze swoich utworów – Do trzech cnót – „Gdy mi po cichu szyje buty ten, z którym konie mogłem kraść”. Moje pytanie jest następujące: jak powstał związek frazeologiczny szyć (komuś) po cichu buty – przy założeniu, że właśnie tak on wygląda. Domyślam się, że chodzi o zdradę kogoś bliskiego, ale dlaczego akurat wyrażona jest ona w taki sposób?
Serdecznie pozdrawiam, dziękuję!