-
Interpunkcja imiesłowów przysłówkowych8.01.20198.01.2019Szanowna Poradnio,
czy można nie zastosować się do reguły interpunkcyjnej zalecającej wydzielanie lub oddzielanie przecinkiem imiesłowów zakończonych na -ąc, -łszy, -wszy w przypadku następujących zdań: Każdy gość sprawia nam przyjemność: jeden wchodząc, a drugi wychodząc; Przy głównym wejściu tłoczyli się studenci, jedni wchodząc, drudzy zaś podążając w przeciwnym kierunku?
-
Biała Podlaska4.09.20034.09.2003Witam!
Moje pytanie odnosi się do miejscowości, w której mieszkam. Otóż jest to Biała Podlaska. Jest wiele opini na temat odmiany tej nazwy. Jak będzie brzmiało zdanie: „Chłopak przechodził przez …”? Jeśli byłoby to możliwe, to proszę o odpowiedź. Z góry serdecznie dziękuję. -
bibliografia22.07.200222.07.2002Szanowni Państwo,
moje pytanie związane jest z zamieszczaniem informacji bibliograficznych pod tekstem – czy istnieje jakiś nowy sposób na zamieszczenie pod tekstem następującej informacji: „Gazeta Wyborcza 2002 nr 10”? Czy jest to zapis poprawny, czy też wymagany jest przecinek po tytule gazety lub po roczniku? A co z miesiącem – czy można zapisać tak: „Gazeta Wyborcza marzec 2002 nr 10” lub „Życie 20-21 IV 2002” (jeśli nie znamy numeru czasopisma)? I ostatnia wątpliwość: czy tytuł gazety musi być wzięty w cudzysłów, czy też wystarczy zapisać go kursywą?
Serdecznie dziękuję
Izabela Kraśnicka-Wilk
-
Bielikowy13.09.201713.09.2017Chodzi o bielika. Tak, tego wielkiego ptaka. Nasi radni zmienili nazwę jednej z ulic na Bielikową. Rozgrzało to lokalne media (w tym Czytelników mojej gazety) i mieszkańców. Jedni twierdzą, że ulica Bielikowa to błąd. Bo powinno być Bielicza lub Bielika. Inni wskazują, że istnieją przecież Bielikowe Wydmy (koło Pogorzelicy), a nawet jest w jednym z polskich miast ul. Bielikowa. No i posiłkują się w sporze np. ul. Skowronkową – utworzoną od skowronka przecież.
Czy przymiotnik bielikowy jest prawidłowo stworzony? Czy możemy – bez narażenia się na śmieszność – używać sformułowań bielikowe gniazdo, bielikowa dieta albo np. bielikowe zwyczaje? I czy w końcu możemy nazwać ulicę Bielikową?
Z wyrazami szacunku
Tomasz Rusek
dziennikarz
-
chwycić za chabety
7.05.20237.05.2023Szanowni Państwo,
jedni mówią, że można kogoś chwycić/złapać/wziąć/wyciągnąć „za bety”, inni zaś, że „za chabety”. Która z tych wersji pojawiła się w języku polskim wcześniej i którą uznaliby Państwo za wzorcową?
-
Czytamy daty11.07.200711.07.2007Chciałabym się dowiedzieć, jak poprawnie napisać słowami od roku 2000 oraz od roku 2001. Która z podanych form jest poprawna: od roku dwa tysiące czy od roku dwutysięcznego; od roku dwa tysiące pierwszego czy od roku dwutysięcznego pierwszego?
-
drzwi7.10.20047.10.2004Dlaczego rzeczownik drzwi ma tylko liczbę mnogą? W innych rzeczownikach – nazwach przedmiotów z naszego otoczenia jak spodnie, nożyce, sanie – plurale tantum jest intuicyjnie zrozumiałe, naturalne. Ale dlaczego drzwi? Czy to ma jakies uzasadnienie historyczne?
Pozdrawiam
Krzysztof Cybura -
dwie wiosny7.03.20157.03.2015Jak poprawnie zapisać ARABSKĄ WIOSNĘ: arabska wiosna jak aksamitna rewolucja czy Arabska Wiosna jak Wiosna Ludów?
Dziękuję i pozdrawiam! -
dwoje czy dwóch?8.04.20138.04.2013Forma dwóch ludzi oznacza dwóch mężczyzn; dwoje ludzi to mężczyzna i kobieta. Co jednak w wypadku, gdy skład pary, o której mowa, nie jest znany bądź istotny? Czy możemy wtedy mówić o dwojgu ludziach, czy lepiej powiedzieć o dwóch osobach?
-
formuły powitalne1.11.20131.11.2013Szanowni Państwo,
pozwolę sobie nie tyle na pytanie, ile na podzielenie się myślą, być może godną rozważenia (publikacji – już niekoniecznie, choć i to pozostawiam przecież Państwa uznaniu). Doświadczenie podpowiada, że dostrzeżony u siebie błąd lub językowa niezręczność, wcześniej notorycznie popełniane, zaczynają razić ze szczególną siłą, co wynika najpewniej z jednej z najwspanialszych człowieczych właściwości – wstydu. Zarazem jednak przykrości dostarcza zarówno bycie osobiście pouczanym, jak i karcenie. Stąd dobrze rozumiem, że przestali Państwo tępić zwrot Witam!, gdy otwiera mejle, mimo że czytanie go w listach na stronie Poradni skłania ku przedsiębraniu podobnych rozpoczęć. Być może jednak – oszczędnie, delikatnie i potencjalnie skutecznie – w zakładce zadaj pytanie, koniecznie przed formularzem, warto umieścić taką lub ową wiadomość, która by nieszczęsne witania zwalczała; albo – zbiór wypisków z korespondencyjnych prawideł? Niechby ktoś poczuł się urażony, niechby snobizm zarzucał – myślę, że korzyści i tak byłoby bez porównania więcej.
Kreślę się z poważaniem
— Mieszko Wandowicz
PS Tutaj przyznam, że marzy mi się, iżby w polszczyźnie, nade wszystko polszczyźnie mejlowej, zaistniała forma, może odrobinę przewrotna, rozwiązująca wszelkie powitaniowe kłopoty – obecne, gdy trudno wybrać odpowiedni zwrot grzecznościowy: „Proszę witać, Szanowni Państwo, proszę serdecznie witać!”. Nadrzędność adresata, a przeto tego, który odgrywa rolę gospodarza, zaznaczona jest wyraźnie, uprzejmość nie powinna, jak sądzę, budzić poważniejszych zastrzeżeń, pytanie zaś, jakim mianem określić odbiorcę, w dodatku ostrożnie nakłanianego do życzliwości, jeżeli nie znika, to przynajmniej się oddala. Na mejle rozpoczęte słowami Proszę witać odpisywałbym z olbrzymią przyjemnością. (Rzecz jasna w odpowiednim kontekście; szczegółowe wytyczne są zresztą do przemyślenia, swoboda zaś – póki nie w nadmiarze – językowi przecież tylko służy).