Witam!
Bardzo chciałabym się dowiedzieć, jaka jest etymologia słowa koń.
Żaneta Z.

Które ze zdań jest poprawne?
1) Koń i żyrafa, nie wiedząc co robić, siadły koło niego i próbowały go pocieszyć.
2) Koń i żyrafa, nie wiedząc co robić, siedli koło niego i próbowali go pocieszyć.

Jak powinniśmy wymawiać literę ń na końcu wyrazu? W Podręcznym słowniku poprawnej wymowy polskiej z 1994 r. wyczytałem, że najpoprawniejsza jest wymowa ń na końcu wyrazu jako j nosowe. Ja natomiast nie wyobrażam sobie, żebym mógł w ten sposób wymówić na przykład wyraz koń. Wydaje mi się, że większość ludzi nie zrozumiałaby, co do nich mówię. Jak to jest?

Proszę o podanie poprawnej formy orzeczenia w zdaniach z podmiotem wielowyrazowym:
1. Dziewczyna i koń wbiegli/wbiegły do stajni.
2. Dziewczyna i konie wbiegli/wbiegły do stajni.
3. Dziewczyny i koń wbiegli/wbiegły do stajni.
4. Dziewczyny i konie wbiegli/wbiegły do stajni.
5. Dziewczyna i krowa wbiegli/wbiegły do obory.
6. Dziewczyna i krowy wbiegli/wbiegły do obory.
7. Dziewczyny i krowa wbiegli/wbiegły do obory.
8. Dziewczyny i krowy wbiegli/wbiegły do stajni.

Pozdrawiam. Krzysztof

Mój kolega twierdzi, że wyraz "słoń" jest skrótem od "słusznych rozmiarów koń". Czy ma rację?

W jakim przypadku jest napisany wyraz konia?

Nurtuje mnie zasada odmiany pewnej grupy wyrazów. Mamy wyraz koń, od którego narzędnik (z kim, z czym?) liczby mnogiej to końmi lub koniami. Natomiast dla wyrazu słoń, ów narzędnik to tylko słoniami.
Jeśli chodzi o rodzaje żeńskie, to mamy wyraz broń, od którego narzędnik to tylko broniami, a już w wyrazie toń, jest to tylko tońmi.
Analogicznie gość (gośćmi) i kość (kośćmi/kościami).
Czy istnieje jakaś reguła, by móc wydedukować prawidłowość odmiany innych tego typu wyrazów?

Pozdrawiam serdecznie,
Moje pytanie dotyczy postaci narzędnika l. mnogiej rzeczowników rodz. męskiego I dekl. typu koń, słoń. Powinno się mówić końmi czy koniami, słońmi czy słoniami? Dlaczego obie formy funkcjonują w języku? I dlaczego nawet wśród ludzi wykształconych nie ma pewności co do poprawności określonej formy. Z góry dziękuję za odpowiedź.

Wiadomo, że końcówka narzędnika liczby mnogiej -ami robi furrorę. Pewnie w końcu wyruguje końcówkę -mi. Wciąż jeszcze mówimy liśćmi, gośćmi, końmi. Chociaż już gałęziami i gałęźmi, gwoździami i gwoźdźmi. Wiemy, że tylko słoniami, świniami, śledziami.
Mam zapytanie o konie właśnie. Mój przyjaciel w specjalistycznej literaturze spotkał się z koniami trojańskimi. Zaniepokoiliśmy sie oboje, ale przypuszczam, że wymyślono taką końcówkę dla odróżnienia tego wirusa (bodajże) od zwierzęcia. Słowniki milczą, ale tez jest to nowy twór (konie trojańskie w sensie informatycznym). Czy można by pobawić się w probabilistykę i założyć, że w tym kontekście wygra końcówka -ami?
Z poważaniem

Dzień dobry.
Czy poprawna jest odmiana koniami zamiast końmi? W jakim znaczeniu rzeczownika koń ewentualnie dopuszczalna jest taka odmiana?
Dziękuję i pozdrawiam.