Dzień dobry,

wiadomo, że w narzędniku liczby mnogiej mamy kilkanaście wyjątków z końcówką -mi (ludźmi, braćmi, gośćmi, dziećmi itp.). Interesuje mnie odpowiedź na pytanie, czy dawniej takich słów z końcówką -mi było więcej i od czego zależało, czy dane słowo ma końcówkę -mi czy -ami?

Serdecznie pozdrawiam i ukłony przesyłam

Tobiasz Bimbalski

Z jakimi końcówkami prawidłowo życzymy dzieciom i wnukom?

Dzień dobry.
Moje pytanie dotyczy rzeczownika nadzieja. W którym miejscu należy oddzielić w nim temat od końcówki?

Dzień dobry,

większość rzeczowników kończących się na -s otrzymuje w liczbie mnogiej końcówkę -y. Wyjątkiem od tej reguły wydają się rzeczowniki pochodzenia francuskiego (seans, konwenans, awans). Czy jest tego jakieś wytłumaczenie? Skąd się bierze ta nieregularność?

Pozdrawiam

Szanowni Państwo,
mam pytanie dotyczące liczebników porządkowych. Jak zapisać liczebnik porządkowy wyrażony nie liczbą, lecz zmienną (co się zdarza w pracach z matematyki), tzn. np. k? Chcę powiedzieć: (…) w razie wystąpienia k. zdarzenia (…), gdzie k ma być tym liczebnikiem porządkowym. Teoretycznie po moim liczebniku o nieznanej wartości powinna stać kropka, ale wygląda to dziwnie. Co zrobić, jeśli zamiast zdarzenia o numerze k będzie chodziło o zdarzenie numer k+1?

Magdalena

Szanowni Państwo!
Prowadzę zajęcia, na których jest dużo matematyki. Korzystamy z indeksów oznaczonych literami. Wskazując element mówimy „element enty”, co zapisujemy „n-ty”. Często musimy wskazać element następny, „en plus pierwszy”, co zapisujemy „(n + 1)-szy”. Mówimy też o potędze „entej” (o wykładniku n) i potędze „en plus pierwszej” (o wykładniku n + 1). Czy taki zapis i sposób nazywania elementów jest poprawny?
Łącząc wyrazy szacunku
Krzysztof Simiński

Jak to się stało, że w języku polskim wykształciły się aż trzy końcówki liczby mnogiej w rodzaju męskim: (1) osobowe i godnościowe -owie, (2) godnościowe bądź archaizujące -y/-i (zależnie od spółgłoski wygłosowej), wreszcie (3) zwykle deprecjacyjne i/lub nieżywotne -i/-y (zależnie od spółgłoski wygłosowej, z repartycją częściowo odwrotną niż w 2)

Np. (1) aniołowie (2) anieli (3) anioły – w ost. przypadku akurat bez odcienia deprecjacyjnego.

Dziękuję za naświetlenie tematu,

Łukasz

Pisownia nazwy własnej wersalami i odmiana z dywizem.

Proszę o opinię: czy można dopuścić sytuację, gdy nazwa firmy, która nie jest skrótowcem, jest pisana wersalikami i równocześnie odmieniana z dywizem, jak skrótowce?

Przykładowo: w ORLEN-ie, w INFOR-ze?

Jeśli w celu wyróżnienia nazwy pisze się ją wersalikami, to formy z końcówkami powinny być w całości pisane wersalikami, czyli: w ORLENIE, w INFORZE - czy tak?

Proszę o opinię

Joanna Pastuszka

Czy cząstkę „śmy” wystarczy doczepić do jednego z czasowników w koniunkcji: Popijałyśmy i gawędziły czy Popijałyśmy i gawędziłyśmy?

Dziękuję!

Dzień dobry,

chciałbym zapytać, czy w języku polskim oddzielamy przyrostki słowotwórcze i końcówki fleksyjne; np. w wyrazie spokojny mamy przyrostek „-n-” i końcówkę fleks. „-y”, czy przyrostek „-ny” i końcówkę „-y”?