Ciekawi mnie, dlaczego [ą] nie zapisujemy jako „o z ogonkiem” i umieszczamy w alfabecie po A, z których chyba niewiele ma wspólnego.

z poważaniem
EZ

Przy podawaniu nazwy charakterystycznego komunistycznego symbolu w językach germańskich najpierw wymienia się młot, zaś sierp jako drugi w kolejności (podobnie jest w języku greckim, tzn. młot i sierp). W językach romańskich, słowiańskich i należących do innych rodzin (m.in. litewskim, fińskim, węgierskim, albańskim, tureckim) pierwsze miejsce zajmuje sierp, drugie młot. Czy mogłabym poprosić o wyjaśnienie przyczyn tego zjawiska? Skąd u narodów germańskich ta odwrócona kolejność?

Która z form jest poprawna: wstęp na dyskotekę czy wstęp do dyskoteki?
Z góry dziękuję za szybką odpowiedź.

Dzień dobry,
jak napisać poprawnie datę: od dnia 24 do 30 września 2009 roku? Czy między dniami stawia się dywiz, czy półpauzę, i ze spacją czy bez? A także czy między dniem, miesiącem i rokiem trzeba koniecznie stawiać spację? Która wersja byłaby poprawna?

24-30.09.2009
24-30. 09. 2009
24 – 30. 09. 2009
24–30.09.2009
24–30. 09. 2009
24 – 30. 09. 2009

Dziękuję

Czy określenia czasu typu dwa dni później, trzy dni wcześniej, dzień później mogą oznaczać liczbę dni do wydarzenia, gdzie dzień traktuję jako czas kiedy jest jasno nie jako dobę, czyli odliczenie liczby dni? Nie wskazanie okresu czasu w postaci dób, tylko liczbą dni(kiedy trwał dzień). Czy jest możliwe takie odczytanie tego w takim kontekście? Tak na marginesie jeśli ktoś chciałby mówić o dobach to nazywał by dzień dobą.

Jak powinniśmy odmieniać tytuł Encyklopedia Britannica?

Szanowni Państwo, odnoszę wrażenie, że częściej spotkać można w różnych publikacjach liczebnik dwu niż dwóch (dopełniacz) i dwu niż dwom lub dwóm (celownik). Czyżby dwu był „lepszy” stylistycznie? Przyznam się od razu, że od zawsze mówię i piszę dwóch i dwóm, choć mam wrażenie, że akurat one są najbardziej unikane. Mnie natomiast wydają się naturalniejsze w codziennej komunikacji i w piśmie. Jak Państwo to widzą? Z uszanowaniem, Mirek.

Witam serdecznie,
proszę o przybliżenie etymologii potocznego słowa franca. Zastanawia mnie, czy słowo to rzeczywiście pochodzi z czasów, gdy armia napoleońska wędrując na wschód, rozprzestrzeniła kiłę na terenach Polski? Czy to z powodu skojarzenia z narodem francuskim przyjęło się takie określenie tej choroby? Czy też pierwotnie oznaczało ono naprzykrzającą się osobę?
Pozdrawiam,
Agata Radzikowska

W którym miejscu należy umieścić odsyłacz przypisu wówczas, gdy nie dotyczy on cytatu, lecz omówienia czyichś poglądów czy wręcz odesłania do dalszych lektur?
Z wyrazami szacunku
iwona Kurz

Szanowni Państwo,
czy w następującym przypadku:
— Proszę usiąść na fotelu.
— Jasne. A gdzieżby indziej?
mamy do czynienia z zaimkiem pytajnym, czy też z partykułą retorycznopytajną? Krótko mówiąc: powinno być gdzież by czy gdzieżby?
Pozdrawiam