Szanowni Językoznawcy,

co rządzi użyciem lub nieużyciem łącznika w nazwach miejscowych niektórych osiedli lub przystanków? Czym różnią się nazwy osiedli w Warszawie, takie jak Marymont-Potok, Marymont-Ruda od np. nazwy Bemowo Lotnisko (bez łącznika)? Czy stosowanie łącznika w nazwach przystanków typu: Podleśna-IMiGW, Łomianki-Szkoła, Nowy Świat-Uniwersytet, Wola-Ratusz jest poprawne? W jakim zakresie używa się w tych przypadkach norm dot. nazw miejscowości?

Z poważaniem i pozdrowieniami

J.J.

Szanowni Państwo!
Z uprzejmą prośbą zwraca się Helena Kazancewa – wykładowca języka polskiego z Białorusi.
Mam kłopot z wyjaśnieniem moim studentom tego, jak się tworzy formy trybu rozkazującego. A właśnie co dotyczy czasowników kończących się zbiegiem spółgłosek, ostatnią z których jest spółgłoska wargowa.
W podręcznikach dla obcokrajowców, które są mi dostępne, używa się dwóch reguł:
1. Jeśli temat czasownika kończy się spółgłoską wargową, przy tworzeniu rozkaźnika temat twardnieje: zrób, kip, mów itd.
2. Jeśli temat czasownika kończy się zbiegiem spółgłosek albo nie tworzy sylaby, dodaje się sufiks –ij (-yj): rwij, śpij, drzyj, zamknij, marznij, poślij.
Wytłumaczywszy w ten sposób (byłam pewna, że powiedziałam wszystko), przy układaniu testu sprawdzającego zastosowałam między innymi czasowniki: martwić się, nakarmić, załatwić, wątpić, zrozumieć i poprosiłam o utworzenie form trybu rozkazującego od nich.
Zgłupiałam, kiedy, zacząwszy sprawdzać, zobaczyłam formy, utworzone od tych czasowników za pomocą sufiksu –ij. Studenci zrobili niby wg reguł (przynajmniej tych, które podałam), a mimo to, zrobili źle.
Może gdzieś w gramatykach jest taka reguła (której nie spotykałam, nie znam), że przy tworzeniu trybu rozkazującego sufiksu –ij nie dodaje się do tematów, zakończonych zbiegiem spółgłosek, jeżeli ostatnią spółgłoską tego zbiegu jest spółgłoską wargową? Czy ja mogę podać to studentom jako regułę, czy to jest zbieg okoliczności, i zdarzyło mi się w jednym zadaniu przez przypadek nazbierać tyle wyjątków? Czy istnieją jeszcze podobne przykłady? Może to tylko jakaś tendencja, dopiero obserwacja, którą trzeba by sprawdzić, zanim będzie się opowiadać z pewnością?
I, zresztą jak wyjaśnić sytuację z parą aspektową rozumieć – zrozumieć, gdzie oba czasowniki należą do IV (III) koniugacji (poprzednie „kłopotliwe” słówka należały do II), przy czym forma rozumiej jest utworzona zgodnie z regułami od tematu 3 os. l.mn. (rozumieją), formę zrozumiej uważa się za dopuszczalną (choć miałaby być taka wg reguły), a zrozum jest formą normalną i powszechną? Co jest z czasownikiem weź (I), utworzonym od tematu weźm’, gdzie spółgłoska wargowa w wygłosie ginie? Czy to jest jedyny wyjątek, czy istnieją podobne czasowniki?
Przepraszam Państwa za kłopot i długie tłumaczenie, wiem, że zadaję chyba niełatwe pytanie. Bardzo proszę o pomoc.
Z serdeczną wdzięcznością,
Helena Kazancewa

Moje pytanie dotyczy sposobu odmiany oraz zapisu wyrazów, imion i nazwisk zakończonych na -i, które też często odpowiadają u nas dźwiękowi [j]. Jak zatem należy odmieniać i zapisywać takie zestawienia jak np. sensei Hiroshi Shirai? Wiem, że podobne pytania się już pojawiały, jednak nie wyjaśniły dokładnie tego problemu.

Czy język polski jest w temacie podawania wieku precyzyjny i w danym roku kalendarzowym mamy stałą liczbę lat życia, niezależną od daty naszych urodzin, czy też dopuszcza się, po dniu urodzin dodanie jednego roku? W wyjaśnieniu zadania podano: „Jeżeli Łukasz urodził się 1 czerwca 1999 roku, to w 2012 do 31 maja 2012 ma 13 lat, a od 2 czerwca 2012 ma 14 lat”. Uważam, że w całym roku 2012 Łukasz ma 13 lat, a po 1 czerwca 2012 rozpoczął 14-ty rok życia, ale nadal ma 13 lat.

Jak poprawnie określić transakcję, która została przeprowadzona przy wykorzystaniu karty płatniczej:
transakcja kartowa
transakcja płatnicza przeprowadzona kartą
transakcja elektroniczna przeprowadzona kartą płatniczą
transakcja płatnicza z wykorzystaniem karty płatniczej?
Różne kombinacje powyższych słów? Być może kilka określeń jest prawidłowych? A może mają Państwo jakieś inne propozycje?

Dawno, dawno temu żyli Majowie. Stworzyli ciekawą kulturę i różne dobra materialne. A czy w naszym języku można utworzyć od ich nazwy własnej formę przymiotnikową? Kodeks Majów, czyli kodeks …???
Pozdrawiam
Elka

Uprzejmie proszę o wyjaśnienie pisowni i odmiany słów zapożyczonych z kultury Wschodu:
1) maya 'ułuda' (w literaturze spotyka się dopełniacz: mayi lub maji),
2) Dharmakaja 'światło ciała' lub podobnie (widuje się odmianę: dharmakaji i dharmakayi).
Wyrazy te nie mają dobrych polskich odpowiedników i dlatego są często stosowane w tłumaczonej literaturze. Czy da się tu zastosować jakąś regułę, która ujednolici pisownię i odmianę? Jak powinno być?
Dziękuję za pomoc,
D.R.

Witam serdecznie.
Czy dopuszczalna jest pisownia: 40-minutowy, 5-godzinny, 3-odcinkowy itp?
Dziękuję i pozdrawiam.
Anna

Dzień dobry. Chciałabym zapytać o odmianę imienia dziewczynki: Naja. Jak będzie ono brzmiało w dopełniaczu: Nai (analogicznie do Maja – Mai) czy Naji? Proszę o odpowiedź. Dziękuję.

Szanowni Państwo,
wiadomo, że piszemy Konstytucja 3 maja i święto Konstytucji 3 maja, Święty Stefan (wg RJP) i święto Świętego Stefana. A czy poprawne są takie zapisy: święto świętych archaniołów (bo święci archaniołowie), święto aniołów stróżów (bo aniołowie stróże; zapis Anioł Stróż odnosi się do konkretnego anioła), Tydzień Miłosierdzia Bożego (por. Wielki Tydzień)?
Dziękuję – M.M.