Szanowni Państwo,
formy nazywające żony i córki tworzono dawniej od zawodów, przezwisk, imion, nazwisk ich mężów i ojców. Czy tworzono formy od zdrobniałych imion ich mężów i ojców (np. Jaśkowa – ‘żona Jaśka’, Jaśkówna – ‘córka Jaśka’, Piotrusiowa – ‘żona Piotrusia’, Piotrusiówna – ‘córka Piotrusia’ itd.)?

Z poważaniem
Czytelnik

Mam pytanie w kwestii zapisu pochodzenia. Otóż opis dotyczy dziecka, którego rodzice są pochodzenia (w j. angielskim) Anglo-Celtic (ojciec) i Anglo-Polish (matka). Jak prawidłowo rozpisać takie pochodzenie w języku polskim? Czy odpowiednikiem jest pochodzenia angielsko-celtyckiego/angielsko-polskiego czy też funkcjonuje inne określenie na taką sytuację?
Z góry bardzo dziękuję za odpowiedź

Szanowni Państwo,

chciałabym prosić o rozstrzygnięcie wątpliwości dotyczącej zdania:

"Taki stan emocjonalny jest zwykle wynikiem szoku".

W tym zdaniu występuje orzeczenie imienne "jest wynikiem". Czy w związku z tym wyraz "szoku" jest dopełnieniem, ponieważ stanowi określenie do orzeczenia, czy jest przydawką, ponieważ stanowi określenie do rzeczownika, niezależnie od tego, że ten rzeczownik to część orzeczenia?

Pozdrawiam, Maria.

Czy w pytaniach cytowanych wewnątrz zdań pytających stosujemy dwa znaki zapytania rozdzielone cudzysłowem? Czy interpunkcja w następującym zdaniu jest poprawna:

Czy ojciec zapytał babcię: "Jak się masz?"?

Szanowni Państwo!
Mam ciągłe problemy z użyciem przecinka w zdaniach typu równie… jak… Słowniki nie dość jasno wyjaśniają tę kwestię, ograniczając się do paru przykładów: „Jest równie miła, jak uczynna” (z przecinkiem) i „Jest równie zdolny jak jego ojciec” (bez niego). Podejrzewam, że chodzi o tzw. porównania paralelne, ale nie potrafię rozgryźć, czym różnią się te dwa zdania. Czy zechcieliby Państwo to objaśnić?

Moje pytanie nie jest chyba stricte językowe, ale… Czy poprawnie (prawidłowo?) jest, gdy w tytułach, a nawet artykułach, dotyczących Iraku i Saddama Husajna, pojawia się imię zamiast nazwiska byłego dyktatora Iraku, np. „Kto i co po Saddamie?”, „Reżim Saddama obalony” itd. Przecież Saddam to imię (chyba źe się mylę), a nie nazwisko. To tak jakby powiedzieć, że „Geroge wysłał wojska amerykańskie do Iraku” (mając na myśli prezydenta Busha) albo „Adolf został pokonany” (pisząc o Hitlerze).
Pozdrawiam serdecznie
A.S.

Szanowni Państwo,
czy w przypadku seriali telewizyjnych możemy mówić o sezonach (z ang. season), np. trzeci sezon serialu X? Czy może lepsze byłoby określenie seria, np. druga seria serialu Y? Tu jednak mamy do czynienia z pewnym powtórzeniem. Który z tych wyrazów stosować?

Dzień dobry,

czy użycie słowa testament w znaczeniu «dowód czegoś» jest poprawne? Np. jako testament siły, jak w tym wypadku:

"""

Adam Bielan podkreślił, że powstanie w getcie "było znakiem nadziei dla świata, że Żydzi nie odejdą w noc w milczeniu". - Będą walczyć o przeżycie i o wartości, które czynią nas ludźmi. To testament siły, jakim jest solidarność i wspólnota - skonkludował eurodeputowany PiS.

"""

Szanowni Państwo,
czy udźwięcznienie spółgłoski [k], gdy stoi ona przed spółgłoską [j], jest zjawiskiem typowym dla konkretnych regionów Polski? Chodzi mi głównie o Wielkopolskę (Poznań i okolice), gdzie udało mi się to zaobserwować. Przykłady takich udźwięcznień to zwrot jak ja wymawiany jako [jag ja] tudzież jak już jako [jag już], jak jesteśmy jako [jag jesteśmy], jak jeszcze jako [jag jeszcze] etc.
Jako rodowitej Podlasiance bardzo rzuciło mi się to w oczy, gdyż w moich stronach k w takiej kombinacji nigdy nie jest udźwięczniane.

Pozdrawiam

Interesuje mnie niema. Z tego, co wiem, w przeszłości preferowano pisownię łączną, kiedy używano jej w znaczeniu: ‘nie pojawia się, nie występuje’, np.: „Niema głupich”, „Niema mowy”. Jak rozumiem, kiedy używamy ma w formie czasownika, musi on być pisany z nie rozdzielnie, np. „Jan nie ma w ręku pióra”. A zatem – należy raczej pisać łącznie czy rozdzielnie? Czy można pisać niema, nie naruszając zasad ortografii? A może taka forma jest preferowana dla wyrażenia ‘niewystępowania czegoś’?