Szanowni Państwo,
czy przecinek w zdaniu: „Niezdolny do całkowitego oddania jednej dziedzinie nauki, otarł się o wiele z nich” został właściwie postawiony? Czy jest potrzebny? Jeśli tak, proszę o wyjaśnienie stosownej zasady interpunkcyjnej.
Dziękuję za odpowiedź.
Łukasz H.

Szanowna Poradnio!
Czy następujące zdanie jest poprawne składniowo: „Stylowy i praktyczny, ten skórzany neseser będzie doskonałym prezentem dla partnera biznesowego”? Jest to tłumaczenie angielskiej konstrukcji typu left-hander. W języku polskim taka budowa zdania wydaje mi się niepoprawna i nie brzmi dobrze. Oczywiście mogę zmienić to na „Ten stylowy i praktyczny neseser wykonany ze skóry…”, ale nie chciałbym zmieniać czegoś, co jest poprawne. Proszę o poradę.
Pozdrawiam,
Michał Głowacki

Szanowni Państwo,

w pismach urzędowych pojawia się wyrażenie „orzekam umorzyć”. Zastanawiam się, czy jest ono poprawnie, ponieważ nie brzmi zbyt dobrze. Czy lepiej byłoby zastąpić je wyrażeniem „orzekam umorzenie” lub „orzekam o umorzeniu”?

1. „Proszę lodów” czy „Proszę lody”?
2. W związku z tym czy poprawne jest „Prosiłbym lody/lodów”? – a może lepiej jest powiedzieć: „Poproszę” albo nawet „Proszę”, bez użycia trybu przypuszczającego?

Nauczycielka kwestionuje tezę która miała być napisana jako zdanie pojedyncze orzekające. Czy ta teza jest poprawna?
Nie nad każdym człowiekiem wisi fatum.

Czy w zdaniu „Psyche, anima, dusza dla tych autorów jest czymś innym.” należy wstawić przecinek po „dusza”?

Ogólniej mówiąc, czy gdy nazywam coś kilkoma równorzędnymi nazwami, imionami, muszę zaznaczyć koniec wyliczenia czy od razu mogę przejść do tego, co to dane „coś” robi czy też co o nim orzekam? W tym ostatnim zdaniu na przykład postawiłam przecinek po „imionami” ze względu na podrzędność zdań, ale czy byłby on tam konieczny, gdyby pytanie brzmiało: „Czy lista nazw, imion musi być zakończona przecinkiem przed orzekaniem o nich?”.

Ostatnio miałem przyjemność rozmowy z policjantem z drogówki. Po krótkiej wymianie zdań z ust pana policjanta padło znamienne i jakże typowe „Będziemy dmuchać”. Zaraz, zaraz! Jacy my!? Wiem, że typowe jest użycie w tym przypadku l. mn., a z mojej strony nadużyciem byłoby chyba zastosowanie podobnej konstrukcji w stosunku do policjanta. W jaki sposób uzasadnić można użycie tutaj l. mn.? Czy ma to jakiś związek z tzw. 'pluralis maiestaticus'?

Które z poniższych zdań jest poprawne:
1) Na wyjściu urządzenia otrzymujemy sygnały sinusoidalny i prostokątny.
2) Na wyjściu urządzenia otrzymujemy sygnały: sinusoidalny i prostokątny.
3) Na wyjściu urządzenia otrzymujemy sygnał sinusoidalny i prostokątny.
Pozdrawiam
Wojciech Labocha

Szanowni Eksperci,
moje pytanie dotyczy sformułowania trener/instruktor fitness. Choć wyszukiwarka Google zdecydowanie wskazuje na przewagę tej wersji, jednak zastanawiam się, czy nie powinniśmy mówić: trener/instruktor fitnessu. Z góry dziękuję za odpowiedź.
Z poważaniem
Weronika Tomaszewska-Collins

Szanowni Państwo, odnoszę wrażenie, że częściej spotkać można w różnych publikacjach liczebnik dwu niż dwóch (dopełniacz) i dwu niż dwom lub dwóm (celownik). Czyżby dwu był „lepszy” stylistycznie? Przyznam się od razu, że od zawsze mówię i piszę dwóch i dwóm, choć mam wrażenie, że akurat one są najbardziej unikane. Mnie natomiast wydają się naturalniejsze w codziennej komunikacji i w piśmie. Jak Państwo to widzą? Z uszanowaniem, Mirek.