Szanowni Państwo!
Piszę tylko, żeby się upewnić: w formach dopełniacza i biernika od nazw zawodów, takich jak matematyk, muzyk, plastyk, akcent pada normalnie, na drugą sylabę od końca – matemaTYka, muZYka, plasTYka? Wiele osób akcentuje powyższe formy tak, jakby był to mianownik abstrakcyjnego rzeczownika rodzaju żeńskiego – mateMAtyka, MUzyka, PLAStyka; mało tego, sama czasem tak mówię, ale wydaje mi się, że jest to niepoprawne.
Z poważaniem,
Olga Moskalewicz

Wiadomo mi, że wyrażenie na całe szczęście (a więc zapewne i na moje, jego, nasze itp.) to niezbyt akceptowalna kontaminacja. Mówię „niezbyt”, bo znane mi słowniki dość autorytatywnie klasyfikują je jako błąd, w przeciwieństwie jednak do niektórych językoznawców. A jak się ma sprawa, kiedy ktoś powie lub napisze na jego (twoje, wasze) nieszczęście? I czy można zacząć wypowiedź od Wasze (twoje, jego, ich) szczęście, że…” (tzn. bez początkowego na)?

Czy poprawny jest zwrot w toku ewolucji? Dziękuję, pozdrawiam.

Odpowiedział Pan jednemu z internautów, że jest rzeczownik Zachodniopomorskie i przymiotnik zachodniopomorski. Ten pierwszy miałby oznaczać nazwę regionu. I tu mam wątpliwość: czy tego typu nazw regionów (odmienianych tak jak Zakopane) nie tworzy się jedynie od nazw miast: Krakowskie (w zn. 'Kraków i okolice'), Poznańskie etc.? Tutaj zaś nazwa regionu to Pomorze Zachodnie. Podobnie: mazowieckie // Mazowsze, wielkopolskie // Wielkopolska. Nie powiedziałabym więc: „W Mazowieckiem będzie jutro padać”, tylko „Na Mazowszu…” albo „W województwie mazowieckim…”.
Ale być może się czepiam ;-)
Serdecznie dziękuję za wyjaśnienie tej kwestii.

Witam,
tym, co mnie szczególnie razi, a czego zwłaszcza w mediach jest pełno, jest sformułowanie absolutnie. Z zajęć językoznawczych wyniosłam wiedzę, że słowa tego można prawidłowo używać jedynie w zaprzeczeniach. Tymczasem wkoło słyszę, że coś jest absolutnie piękne, wspaniałe itd. Proszę o poradę, bo w tym całym chaosie już sama zaczynam wątpić w swoją ciężkim wysiłkiem zdobywaną wiedzę.

Szanowni Państwo!
Mam dwa pytania, które są ze sobą powiązane.
1. W jaki sposób wzorcowo akcentujemy słowa zakończone na -ika, -yka w liczbie pojedynczej oraz w liczbie mnogiej odmienione przez przypadki (np. matematyki, matematyce)?
2. W jaki sposób wzorcowo akcentujemy nazwy osób pochodzących od słów zakończonych na -ika, -yka w liczbie pojedynczej oraz w liczbie mnogiej odmienione przez przypadki (np. matematykom, matematykiem, matematyku)?
Z wyrazami szacunku
Hubert

Jak poprawnie należy akcentować słowo telekomunikacja? Czy tu aby nie należy zaakcentować dwóch sylab? Pierwszej i przedostatniej?
Pozdrawiam serdecznie,
Maja

Dzień dobry,
pytanie dotyczy akcentowania imion i nazwisk pochodzenia hiszpańskiego, na przykład Pedro Almodóvar czy Simón Bolívar. Po hiszpańsku akcent ów jest nie tylko akcentem graficznym, ale i fonicznym, bez niego nazwiska reżysera i bohatera wojen o niepodległość byłoby akcentowane na ostatnią sylabę. W związku z tym w przypadkach zależnych, zgodnie z logiką powinniśmy go zdjąć i pisać np. Almodovara, Simona Bolivara (bo akcent pada na sylabę va, a nie na o). Ale czy jest to poprawne?

Dzień dobry, jak należy akcentować żeńskie nazwiska słowiańskie, np. Myskina, Dementiewa, Szarapowa, Hantuchova?
Z góry dziękuję, pozdrawiam i gratuluję świetnego serwisu.
Zbyszek

Jak poprawnie akcentować odmienione obcojęzyczne nazwy własne, które w mianowniku nie są akcentowane na przedostatnią sylabę. Na przykład, czy wymieniając nazwisko bohatera „Zbrodni i kary”, wspominamy o RasKOLnikowie (zachowując akcentowanie tematu wyrazu), o RaskolniKOwie (jak przy polskim nazwisku), czy może jeszcze o kimś innym?