poprawia��
-
poszłem do Kościuszko?30.05.200130.05.2001Dzień dobry!
Moje pytania są następujące:
1. Czy dopuszczalna jest forma poszłem? Sądziłem, że nie. W programie „Ojczyzna Polszczyzna”, którego nie oglądałem, a słyszałem od znajomych, profesor Miodek podał, że forma poszłem, podobnie jak poszedłem jest dopuszczalna w języku mówionym.
2. Czy nazwiska kończące się na „o” w odmianie przez przypadki zmieniają końcówkę, podobnie jak w słowie radio, czy kakao?
Pozdrawiam,
Michał -
powtarzanie wyrazów5.04.20025.04.2002Kiedy byłem w szkole, moja polonistka zawsze poprawiała mi na czerwono zdanie: „Moim ulubionym okresem jest okres romantyzmu”. Oczywiście chodziło o powtórzenie słowa okres. Wtedy mnie to bulwersowało, dziś zgadzam się z oceną polonistki. Niemniej w wielu przypadkach powtórzenie tego samego wyrazu jakoś mnie nie razi.
Pomijam tu oczywiście przypadki, kiedy chodzi o świadomy zamysł stylistyczny; pomijam wszelkie dilogie, anafory itp. Chodzi mi o zwykły tekst i o takie sytuacje, gdy trudno ocenić, czy powtórzenie już jest nadużyciem, czy jeszcze nie. W niniejszym pytaniu powtarzają się powtórzenie, przypadki, chodzi o, a także polonistka, którą mogłem zastąpić nauczycielką, ale nie zrobiłem tego, ponieważ wydaje mi się, że nie trzeba. Ale może trzeba?
Albo takie zdanie: „Przydawka stojąca przed rzeczownikiem opisuje go, stojąca po nim – klasyfikuje”. Czy jest istotne, by silić się na wyszukiwanie synonimu i zamiast drugiego stojąca pisać następująca? Albo w ogóle pominąć imiesłów? (Wystarczyłoby samo po nim).
Kiedy piszę sobie sam, niespecjalnie się tym przejmuję. Problem zaczyna się wtedy, kiedy dziecko prosi, by mu sprawdzić wypracowanie. Sprawdzam, nie razi mnie, a potem nauczycielka uznaje to i owo za błąd, w moim przekonaniu nieraz na wyrost.
Nie oczekuję w tej kwestii surowych uregulowań. Wierzę w to, że użytkownik języka ma tu stosunkowo dużą swobodę. Niemniej nie chciałbym za bardzo zabrnąć w liberalizm, bo może się okazać, że jednak…
Liczę (jak zawsze) na krótką odpowiedź, ale równocześnie wdzięczny byłbym za wskazanie, gdzie mógłbym znaleźć obszerniejsze omówienie tego zagadnienia.
Dziękuję.
-
Przecinek między nazwą miejscowości a datą
24.09.202229.07.2022Dzień dobry,
czy na dyplomie można pominąć przecinek po miejscowości przed datą (ze względów estetycznych), tak jak to ma czasem miejsce w tytułach książek?
-
Przecinek pomiędzy zdaniami podrzędnymi i nadrzędnymi20.02.201920.02.2019Witam,
chciałabym dowiedzieć się, czy poniższe zdanie ma poprawnie postawione przecinki? Długo szukałam odpowiedzi, natomiast nie znalazłam takiej, która rozwiałaby moje wątpliwości.
Poznaj historię trzech kobiet, które, podążając za swoimi marzeniami, stały się częścią najsłynniejszego we Włoszech telewizyjnego show – Studio Uno.
-
różne problemy ortograficzne23.02.201023.02.2010Szanowna Poradnio,
ogromnie się cieszę, że nie trafiłam na wyczerpany limit :) Chciałam spytać, czemu – choć wśród obiektów, których człon ogólny piszemy małą literą (budowle, pomniki, cmentarze), są też obiekty sportowe – piszemy wielką literą Stadion Dziesięciolecia? Dlaczego Humowski (od Hume), ale Joyce’owski? Dlaczego pornomagazyn, ale porno-film lub porno film? Czemu gadka szmatka jeszcze niedawno była zapisywana z łącznikiem (słownik ort. wyd. Wilga)?
Z góry najuprzejmiej dziękuję -
różności pisowniane12.11.200812.11.2008Jeśli cytuję tekst, w którym jest błąd gramatyczny, stylistyczny lub interpunkcyjny, to czy powinnam go poprawić, czy zostawić oryginalną, choć błędną pisownię?
A jaką literą powinnam rozpocząć cytat po zdaniu wprowadzającym. Np. cytuję zdanie: „Zazwyczaj wyliczenia oznacza się cyframi arabskimi”; poprzedzam je wprowadzeniem: „Autorka pisze, że «Zazwyczaj…»”. W tym przykładzie cytat powinnam zacząć małą literą (według zasad ortografii) czy wielką (bo taka występuje w cytowanym fragmencie)?
-
sprawozdawcy sportowi5.05.20065.05.2006Chciałbym się dowiedzieć, jakie normy poprawnościowe łamią sprawozdawcy w niżej przedstawionych przykładach:
— „Jak państwo widzicie, nic nie widać już w tej mgle”.
— „Szwedzi są o tyle niebezpieczni, że nie są groźni”.
— „Piłka ugrzęzła w ciałach warszawskich zawodników”.
—„Hiszpan sięgnął po piłkę, która była po przeciwnej stronie boiska”.
— „Norwegowie w czerwonych koszulkach i białych spodenkach, Polacy zaś w strojach odwrotnie pokolorowanych”.
— „Oto ten moment, przed momentem na państwa ekranach”. -
szwedzkie problemy27.05.201127.05.2011Szanowni Państwo!
W związku z poprawkami redaktora w przetłumaczonej przeze mnie książce nasunęło mi się kilka pytań.
1. Czy szwedzkie nazwy takie jak Farsta, Marsta należy odmieniać? Należy pisać w Farście czy w Farsta?
2. Zdania typu „Karl był dużą niezdarą” pani redaktor poprawiała mi konsekwentnie na „Karl to duża niezdara”. Czy moje zdanie było niepoprawne lub złe stylistycznie (jest to opis jednego z bohaterów)?
Magdalena L. -
święcić czy świętować sukcesy?9.04.20099.04.2009Witam,
przy poprawianiu jednego z tekstów pojawił się ciekawy problem. Mianowicie, która forma jest poprawna: „Zawodnik święci sukcesy” czy „Zawodnik świętuje sukcesy”? Przeglądając przykłady w sieci, znalazłem obie wersje. Która forma w której wersji (tzn. przy jakiej okazji) jest dopuszczalna?
Pozdrawiam serdecznie. -
w Będzinie czy w Będziniu?7.07.20107.07.2010Jak powiedzieć? Jestem w Będzinie czy jestem w Będziniu? Ja zawsze mówię, że jestem w Będzinie, ale mnie niektórzy poprawiają.