Dzień dobry,
ostatnio zaciekawił mnie temat czasu zaprzeszłego. W znalezionej przeze mnie literaturze jest bardzo niewiele informacji o tym pięknym, aczkolwiek, z tego co wiem, już praktycznie wymarłym czasie. Autorzy podręczników do historii języka polskiego opisują tylko jego formy. Chciałabym się dowiedzieć czegoś o jego powstaniu (kiedy to nastąpiło), jego rozwoju i użyciu. Byłabym wdzięczna, jeśli moglibyście Państwo podsunąć mi literaturę, w której można coś więcej na ten temat znaleźć.

Zakładam prywatną firmę poza granicami państwa i mam pytanie, czy w moich slajdach i ulotkach mogę użyć słowa CZŁONEK dla osób zainteresowanych zapisaniem się do firmy. Może jestem starej daty, ale wydaje mi się, że nie jest to słowo odpowiednie, może troszkę spada to z poważności tej pozycji. Proszę o pomoc, nie chcę, aby nowi klienci czuli się urażeni.
A prawdę powiedziawszy, nie wiem, jakim słowem mogłabym CZŁONKA zastąpić.

Witam!
Problem dotyczy słowa: czuha (wariantywnej pisowni czuchy), jednak jest on również szerszy.
Odmienimy: czuże, ale czy również: czusze? Słowniki tego nie rozstrzygają, gdyż pod:
a) braha – braże, brasze
b) duha – duże, dudze
c) puha – puże, pudze

Chciałam zapytać, jak jest poprawnie, np. czwarty lipca czy czwartego lipca?
Zawsze wydawało mi się, że poprawnie jest czwarty lipca, bo w domyśle jest to czwarty (dzień) lipca. Ale ostatnio w podręczniku dla uczniów i poradniku dla nauczycieli znalazłam informację, że data 4.07 zapisana słownie to czwartego lipca.

Bardzo proszę o odpowiedź.
Monika

Już pewnie wiesz, czy cierpisz na bezsenność czy nie.

Czy przed drugim „czy” trzeba postawić przecinek?

Z góry dziękuję

Dorota

Dzień dobry. Chciałbym się jeszcze odnieść do ostatniego mojego pytania i odpowiedzi, którą otrzymałem od Państwa. Dotyczyło ono słów boby, toby. Tym razem spytam: kiedy piszemy czy by, a kiedy czyby, kiedy kto by, a kiedy ktoby. A może tylko i wyłącznie piszemy czy by, kto by?

Z najlepszymi życzeniami świątecznymi dla Państwa

Mirek

Witam,
mam wątpliwości co do zastąpienia zdania: „Ta książka należy do kogoś innego” innym (analogicznie do: „Ta książka należy do mnie” – „Ta książka jest moja”). Nie powiem: „Ta książka jest kogoś innego”, ponieważ pytanie: „Kogo jest ta książka” jest niepoprawne; nie po polsku również wydaje mi się [brzmieć] zdanie: „Ta książka jest czyjaś inna”. Czy istnieje poprawa forma takiego zastąpienia danego zdania, czy jest to niemożliwe?
Z góry dziękuję za odpowiedź.

Czy jak ktoś umarł ze starości (czas. nieprzechodni), to czy można to zdarzenie opisać także za pomocą czasownika przechodniego z podaniem przyczyny (nieosobowy sprawca) w pozycji podmiotu, np. Starość zabiła Janka?

Szanowna Redakcjo,

spotkałem się z praktyką, by w recenzjach zamieszczanych w czasopismach naukowych autora pozycji recenzowanej (a niekiedy nawet i czytelnika) pisać wielką literą.

Czy jest to poprawny zapis? Czy nie należałoby pisać raczej literą małą?

Z serdecznością

Czytelnik Poradni

Witam,
czy w zdaniu: „Samochody: audi, suzuki, vw, stały pod blokiem” – potrzebny jest przecinek po wyliczeniu aut? Podobnie: „Wojewoda łódzki – Jolanta Nowak, dyrektor urzędu miejskiego – Jan Nowak, wzięli udział w szkoleniu” – czy potrzebne są myślniki i końcowy przecinek? „Galę prowadziła aktorka – Anna Dymna”. Czy potrzebny jest myślnik? Nie znalazłam takich przykładów w słowniku.
Pozdrawiam serdecznie
Grażyna Kwiek