Szanowni Państwo!
Jak zapisywać wtręty łacińskie, nie tak powszechnie znane jak: ex post czy post factum, ale na przykład: ante litteram, restitutio ad integrum czy in partibus infidelium? Wyróżniać kursywą czy nie? We wspomnieniach, które przygotowuję do druku, występują jedne i drugie. Czy zatem uzależniać zapis od stopnia przyswojenia (ale jak tu wyznaczyć granicę?), czy trzymać się jednej konwencji (wszystko pismem prostym lub wszystko pochyłym)?

Witam.
Ostatnio zasłyszałem opinię, że w języku pisanym uważa się teraz za poprawne łączenie nie- z czasownikami. Zdaję sobie sprawę, iż język nie pozostał w swojej pierwotnej postaci po dziś dzień, ale taki pomysł wydaje mi się równie absurdalny, jak propozycje „wyrzucenia” CH na rzecz H – ażeby się wszystkim, którym się nie chce zastanowić nad pisownią, żyło łatwiej.
Czy Państwu wiadomo coś na ten temat? Ja nic o tym wcześniej „niesłyszałem…”.
Pozdrawiam!

Czy w zdaniu: „Jest to jeden z najważniejszych, nie rozstrzygniętych problemów…” słowa nie roztrzygniętych piszemy razem czy osobno?

Dzień dobry.
Właśnie czytam pewien tekst i natrafiłem w nim na dwa sformułowania: nic nie znaczący oraz niczego nieobiecujący. Jest to oczywista niekonsekwencja. Czy jednak poprawne jest drugie określenie? Czy może w pierwszym rozdzielna pisownia nie znaczący ma jakiś związek z nic nie znaczy i tak należy to zapisywać?
Pozdrawiam.

Jeszcze jedno pytanie z serii nie-. Czy zawsze i bez wyjątku nie- piszemy łącznie z przymiotnikami, np. niedostarczone materiały, nieprzyjęci na studia kandydaci?

Który zwrot jest poprawny językowo? Nigdy za dużo czy nigdy nie za dużo (analogicznie ze słowem zbyt)?. Zawsze byłam pewna, że mówi się nigdy za dużo/ zbyt wiele, natomiast tak często spotykam się z nigdy nie za dużo, że zastanawia mnie, czy dwie wersje są poprawne (mimo, iż logicznie przeczą sobie), czy po prostu jest to powszechny błąd?

Nurtuje mnie kwestia używania, często spotykanego, „jak”w zastępstwie spójnika „niż”. Mam tu na myśli „lepszy jak poprzedni” w znaczeniu „lepszy niż poprzedni”. Czy jest to kwestia regionalizmu? Może to jakaś forma archaiczna. Bardzo proszę o wyjaśnienie skąd może się to brać i na ile jest to poprawne, bo niekiedy używanie takiego określenia bywa to mylące.

W słownikach ortograficznych starszej daty znajdujemy dwojaki zapis: nota bene i notabene. W słownikach nowszych jest wyłącznie notabene. Kiedy i dlaczego dokonano takiego rozstrzygnięcia ortograficznego? Dlaczego zdecydowano się na pisownię tego zaczerpniętego z łaciny zwrotu niezgodnie z zapisem w języku łacińskim?
Halina Mastalska

Dzień dobry,

interesuje mnie użycie słowa konkury. Wiem, że według słownika konkury to dawniej staranie się o rękę kobiety, zaloty. Spotykam się jednak czasami z wyrażeniem iść w konkury traktowanym jako synonim konkurowania np. dwóch podmiotów, czy brania udziału w konkursie (i używanym np. w Internecie do określenia, że jakaś firma poszła w konkury z inną firmą lub uczestnik jakiegoś talent show idzie w konkury z innym uczestnikiem etc.). Czy wyrażenie to jest używane niepoprawnie?

Ostatnio bardzo często słyszę wyrażenie zaadresować problem. Z kontekstu wynika, że osoba używająca tego wyrażenia ma na myśli: zdiagnozować, opisać, zrozumieć lub zrobić coś z nim. Jest to bezpośrednia kalka angielskiego wyrażenia to address a problem. Przykład z Internetu: Zgadzam się, że związki zawodowe nie powinny […], ale na pewno trzeba zaadresować problem likwidowanych miejsc pracy. Czy z językowego punktu widzenia jest dopuszczalna?